Geen geld? En de recordwinsten dan? En de managerslonen?
Steeds meer werkende mensen gingen de afgelopen maanden de straat op om hun eisen duidelijk te maken. Ze hebben gelijk. De noden lopen steeds hoger op, omwille van de besparingszucht van de overheid en de bedrijven. Dit terwijl de winsten nooit zo’n hoge toppen scheerden als in 2003 en 2004. België wordt bovendien binnen Europa gezien als één van de "beste leerlingen". Wie is hier de dupe van?
Els Deschoemacker
In de gezondheidszorg is er een personeelstekort van 25.000 jobs. De werknemers verdienen er gemiddeld 10% minder dan in de privé. Door strijd werd een deel van de eisen gerealiseerd, maar het compromis is niet voldoende om de noden te ledigen. Nadat de non-profit het voorbeeld gaf, kwamen ook de arbeiders uit de voedingsindustrie op straat. De productiviteit in de sector steeg met maar liefst 9,3%. De loonmassa van de arbeiders groeide met amper 1,2%, terwijl de lonen van de directie erop vooruitgingen met maar liefst 30%! Om zelfs de kleinste buit binnen te halen – de loonnorm van 4,5% – moest worden gestaakt.
Ook in het onderwijs loopt de spanning op. Een besparing van 23,5 miljoen euro die vorig jaar werd overeengekomen, wordt dit en de volgende jaren herhaald. De gevolgen lieten niet op zich wachten. Terwijl het aantal leerlingen toeneemt, stijgt het aantal leerkrachten niet. Bovendien ligt de verantwoordelijkheid om te besparen sinds de enveloppefinanciering – ook al een besparing van een voormalig SP.a-minister – bij de school. Scholen moeten dus omwille van een te klein budget zelf de verantwoordelijkheid nemen om te snoeien. Het onderhouds- en ander ondersteunend personeel vrezen hiervan de dupe te zijn. Een eerste staking vond reeds plaats. Op 20 april volgt een nieuwe syndicale actie, deze keer van de leerkrachten, om de besparingen aan te klagen.
En zo zijn er duizenden voorbeelden. De bedrijven hebben het in hun besparingszucht op de levensstandaard van de gewone mensen gemunt, enkel en alleen om hun winsten veilig te stellen. Idem dito voor de overheid. Ze geeft lastenverlagingen voor de patroons, die qua omvang niet meer bij te houden zijn, terwijl de noden in de samenleving evenredig groeien.
Geen geld? Dat dachten we maar. Terwijl wij inleveren, zijn er anderen die vrolijk met de buit gaan lopen. Zowel de winsten als de lonen van de managers stegen nooit eerder op deze manier. Slechts één voorbeeld: Belgacom. Het bedrijf zag zijn winsten groeien met 1,6 %, tot 5,2 miljard euro. Het deed dit door 3,5% weg te snoeien op het personeelsbestand en haar pensioenfonds door te verkopen aan de overheid. De bonus, een extraatje zeg maar, voor de aandeelhouders bedroeg meer dan wat de non-profit verkreeg, na één jaar staken en actievoeren, voor meer dan 220.000 werknemers! 500 miljoen euro. Tijd om ons deel van de koek te eisen. Werk mee met LSP!
