Ondanks de vele mooie woorden die soms weerklinken in het Europees Parlement, werd deze week nog eens duidelijk gemaakt dat de belangen van de grote bedrijven nog steeds voor gaan op mensenrechten en arbeidersrechten. Een grote meerderheid van 486 tegenover 147 (en 41 onthoudingen) stemde in met het vrijhandelsakkoord tussen de EU en Colombia en Peru.
Ondanks de vele emails en verslagen van NGO’s, mensenrechtengroepen en activisten over systematische schendingen van de mensenrechten in Colombia stemde een grote meerderheid voor. Na de stortvloed van emails van tegenstanders was er ook een email die opriep om voor te stemmen. Deze mail kwam van BusinessEurope, EuroCommerce, de European Spirits Organisations, Diageo en andere grote werkgeversorganisaties. Je kunt twee keer raden welke boodschap zwaarder doorwoog bij de meeste parlementsleden.
Iedere vakbondsfederatie die rond Colombia bezig is, riep op om tegen te stemmen. Er was een oproep van de Colombiaanse CUT, het Internationaal Vakverbond, het Europese Vakverbond en ook van de Ierse vakbondsfederatie [ook vanuit de Belgische vakbondsbeweging werd naar deze stemming uitgekeken]. Er waren indrukwekkende campagnes van organisaties als Oidhaco, Trocaire, Christian Aid en tal van andere organisaties. Het hield de Europarlementsleden niet tegen om toch voor het akkoord te stemmen en te beargumenteren dat deze stem goed zou zijn voor de arbeidersrechten en mensenrechten in Colombia.
De Europarlementsleden die het akkoord verdedigden, wezen op het ‘Actieplan’ van de Colombiaanse regering die zou moeten aantonen dat de regering de situatie wil verbeteren. Dit actieplan kwam er na een resolutie van het parlement in juni 2012 waarin werd opgeroepen tot een transparant en bindend stappenplan voor mensenrechten, ecologische en arbeidersrechten.
Dit actieplan was geen dergelijk stappenplan. Het International Office of Human Rights wees op de beperkingen van het actieplan en het gebrek aan vooruitgang op het terrein zelf. Het was een schaamlapje om het stemgedrag van de Europarlementsleden te rechtvaardigen. Die parlementsleden konden nu zeggen dat de mensenrechten toch aangepakt worden. Terwijl het actieplan al in voege is, zien we geen verbetering op het vlak van mensenrechten.
Colombia blijft het gevaarlijkste land ter wereld voor vakbondsmilitanten. Tot in augustus werden er dit jaar 17 syndicalisten vermoord, de Colombiaanse vakbondsfederatie noteerde ook 146 bedreigingen. Hiernaast zijn er systematische inbreuken op de rechten van journalisten, inheemse gemeenschappen en mensenrechtenactivisten. Dat geeft een beeld van een regering die geen enkel respect heeft voor mensenrechten of arbeidersrechten. Een recent rapport van internationale organisaties wijst op het feit dat de inbreuken op de mensenrechten blijven doorgaan.
Een ander belangrijk thema is de hoge graad van straffeloosheid. Bij meer dan 90% van de inbreuken op mensenrechten komt er geen gerechtelijke vervolging. Dat kan nog toenemen naarmate de macht van het leger groter wordt.
Momenteel wordt de gepensioneerde generaal Mauricio Santoyo, de voormalige veiligheidschef van ex-president Uribe, vervolgd in de VS. Hij gaf toe dat hij Colombiaanse doodseskaders hulp aanbood, onder meer de paramilitaire rechtse groep ‘Verenigde Zelfverdediging van Colombia’, om slachtoffers die zouden omgebracht worden te identificeren en om zonder vervolging te kunnen ontsnappen. Dat geldt ook voor president Uribe met wie de Europese Commissie dit vrijhandelsakkoord onderhandelde en onder wie de huidige president Santos minister van defensie was.
Bij de stemming in het Europees Parlement viel de schandalige houding van de sociaaldemocraten op. Deze groep is traditioneel verbonden met de arbeidersbeweging, maar een meerderheid stemde voor het akkoord. Ierse parlementsleden kregen van de regering een aanbeveling om voor te stemmen, in deze regering zit ook de Labour Party. Hiermee wordt aangegeven hoe ver deze partijen naar rechts zijn opgeschoven en hoe ze oproepen van de vakbondsbeweging naast zich neerleggen om de belangen van de grote bedrijven te dienen.
De grote steun van Europarlementsleden betekent niet dat de strijd tegen het akkoord voorbij is. Er zullen nu stemmingen zijn in de parlementen van alle deelstaten. Daar moet overal voorgestemd worden vooraleer het akkoord in werking kan treden. Dat biedt mogelijkheden om overal te pleiten om tegen te stemmen.
