Nigeria: een systeem in crisis

Eind november kwam de internationale leiding van het CWI samen. Het IEC (International Executive Committee) wordt verkozen op een wereldcongres dat om de vier jaar plaats vindt en samengesteld wordt door verkozen vertegenwoordigers van de verschillende nationale afdelingen. Op de bijeenkomst dit jaar was er veel aandacht voor de situatie in Nigeria waar onze organisatie een sterk uitgebouwde positie heeft. We publiceren een korte samenvatting van een inleiding door Segun Sango, algemeen secretaris van de Democratic Socialist Movement, op deze bijeenkomst.

Sociale ramp

De situatie van veel arbeiders in Nigeria gaat van slecht naar slechter. Volgens de Verenigde Naties leeft meer dan 70% van de Nigerianen onder de armoedegrens van 1 dollar per dag. Bovendien is er geen uitgewerkt systeem van sociale zekerheid.

Het land komt meer en meer terecht in een situatie van barbarisme met een enorme werkloosheid, armoede,… Op economisch vlak merken we dat de waarde van de munt enorm afneemt. Bij de val van het militaire regime in 1999 betaalde je 85 Naira voor één dollar, nu is dat officieel 140 N.

Nigeria heeft de twijfelachtige eer om op de lijst van de meest corrupte landen de tweede plaats in te nemen na Bangladesh.

Het afgelopen jaar waren er verschillende prijsverhogingen van benzine, en dat in een land dat olie uitvoert! De prijzen stegen eerst van 26 N per liter tot 40 N, na betogingen en acties werd dat beperkt tot 34 N, maar intussen is het verhoogd tot meer dan 45 N. De prijs voor gas is met 70% gestegen. Het patronaat stelt dat dit noodzakelijk is om bedrijven in stand te kunnen houden. Maar de sociale gevolgen zijn enorm. Als het tanken dubbel zo duur geworden is op korte tijd, zorgt dat voor een daling van de levensstandaard.

De toegang tot moderne middelen als mobiele telefonie is enorm beperkt. Er zijn maximum zo’n 2,5 miljoen GSM’s in het land, maar slechts 10% kan er effectief gebruik van maken. De prijzen om te telefoneren zijn immers hoger dan in de meeste Westerse landen. De prijzen zijn hoog omdat gesteld wordt dat het land te arm is om nieuwe producten massaal op de markt te brengen…

Verkiezingen

Bij de recente verkiezingen was er een enorme corruptie om de heersende partijen aan de macht te laten blijven. Wij namen deel aan de campagne van de National Conscience Party, de enige partij die gezien wordt als eerlijk en als een partij die aan de kant van de bevolking staat.

De campagne was echter niet gemakkelijk, de partij werd pas laat geregistreerd en heeft veel minder middelen dan de andere partijen. Toch was de deelname van de NCP een erg belangrijke politieke ontwikkeling in Nigeria. We moesten opboksen tegen de corruptie en de vervalsingen van de uitslagen. In een district van Lagos waar de NCP-kandidaat een lid van onze organisatie was, haalden we 77.000 stemmen (9,5%). In dat district was iedereen ervan overtuigd dat wij eigenlijk de verkiezing hadden gewonnen, maar dat enkel op basis van corruptie ons stemmenaantal sterk naar beneden was gehaald.

De omvang van de corruptie wordt duidelijk als we zien hoe een vertegenwoordiger van de regeringspartij een oproep deed om fondsen te schenken aan zijn campagne en op 24 uur tijd 3 miljoen dollar wist te verzamelen! Zelfs Bush zou zo’n bedrag niet slecht vinden… In feite kwam het erop neer dat de staatskas geplunderd werd om stemmen te kopen. In één district werden er meer stemmen geteld dan het aantal inwoners, maar toch werd de uitslag aanvaard!

Het feit dat wij in deze omstandigheden enorme aantallen kiezers konden overtuigen om voor onze kandidaten te stemmen, is een weerspiegeling van de mogelijkheden.

Naar een opsplitsing van het land?

De situatie vandaag in Nigeria kan leiden tot het opbreken van het land. Er zijn de tegenstellingen tussen het Noorden en het Zuiden, tegenstellingen op etnische en religieuze basis. Het is voor de burgerij bovendien niet gemakkelijk omdat de mogelijkheid van een min of meer onafhankelijk radicaal regime zich niet meer stelt zoals in de jaren ’70 toen gebruik kon gemaakt worden van de tegenstellingen tussen de VS en de Sovjetunie om met een aantal Afrikaanse leiders een radicaler regime te vestigen.

De economische situatie vandaag kan leiden tot een militaire coup op basis van de etnische en religieuze tegenstellingen. Maar dat zal uiteraard de economische en sociale problemen niet oplossen.

Algemene stakingen

Het afgelopen jaar waren er drie algemene stakingen, waarvan er één werd afgeblazen vlak voor het zou plaatsvinden. Deze acties waren bijzonder belangrijk omdat ze voor het eerst alle arbeiders verenigden in een strijd die losstaat van religieuze of etnische tegenstellingen.

Anderzijds is er een crisis bij de vakbondsleiding. De acties waren vooral een uitdrukking van het feit dat er een enorme actiebereidheid was. Maar de leiding heeft geen alternatief op het beleid van de regering. In feite zijn ze voor een neo-liberaal model, maar voor het beperken van de gevolgen ervan voor de arbeiders. Dit maakt onze tussenkomst complexer.

Door onze tussenkomst in de algemene stakingen was er een coalitie van de vakbondskoepel NLC (Nigerian Labour Congress), mensenrechtenorganisaties, politieke groepen,… De meeste voorstellen om de strijd te organiseren kwamen van ons, zo deden we meetings om te discussiëren over een alternatief voor de arbeiders.

Enorme mogelijkheden

In de puinhoop die Nigeria is, brengen wij een socialistisch alternatief naar voor. Ondanks de enorme problemen waarmee we geconfronteerd worden, bouwen we aan een sterke organisatie die een weg vooruit kan aanbieden. De Democratic Socialist Movement organiseert honderden leden en sympathisanten en heeft in bepaalde delen van de hoofdstad Lagos een massa-basis. De afgelopen periode waren leden van onze organisatie verschillende keren op de nationale televisie in debatten met mensen die konden bellen naar de TV voor vragen en opmerkingen. Daarmee kunnen we ons profiel enorm versterken om onze organisatie verder uit te bouwen.