Wie volgt na Splintex?
Na meer dan 14 weken van staking, is het wel duidelijk dat de arbeiders van Splintex een bijzondere strijdbaarheid aan de dag leggen. Dat is nodig om zich te verzetten tegen de arrogante eisen van de directie, maar ook om te wegen op de syndicale structuren om de strijd te kunnen uitbreiden. Deze strijd moet gewonnen worden, het gaat niet enkel om 284 jobs bij Splintex, maar ook over de ontwikkeling van strijd in de toekomst bij nieuwe ontslagen in de regio.
Een overwinning in deze strijd zou een enorm effect hebben op het bewustzijn van een brede laag van arbeiders. Een overwinning zou dienen als voorbeeld van hoop voor een nieuwe generatie arbeiders en delegees die met gelijkaardige aanvallen geconfronteerd worden in hun bedrijven. Een overwinning zou ook leiden tot heel wat discussie over de beste taktieken en over wat nodig is in de arbeidersbeweging om stappen vooruit te kunnen zetten.
We mogen niet naïef zijn, het patronaat weet heel goed wat het effect zou zijn van een overwinning bij Splintex. Voor hen is de kleinste toegeving niet enkel een economische nederlaag, maar ook een nederlaag op het vlak van de krachtsverhouding tegenover de arbeidersklasse. Het patronaat is goed georganiseerd en beschikt over de nodige structuren om haar aanvallen door te voeren. Dat gebeurt niet enkel door de media, het gerecht, de politie,… maar ook door haar "voorhoede", de werkgeversfederaties. Het is dan ook geen toeval dat het VBO zich resoluut achter de directie van Splintex schaart.
Tegenover de patronale ‘solidariteit’ is er nood aan solidariteit tussen de arbeiders
De arbeiders van Splintex moeten andere delegaties en arbeiders uit andere bedrijven oproepen om op een actieve manier de strijd van Splintex te ondersteunen om zo tot een overwinning te komen. Dat kan door personeelsvergaderingen, werkonderbrekingen, steuncomités,… En vooral ook door het oproepen tot een algemene 24-urenstaking in de regio rond Charleroi. Die solidariteit is noodzakelijk om de krachtsverhouding te versterken zodat de directie van Splintex een stap achteruit moet zetten.
De vakbondsleiding moet haar verantwoordelijkheid opnemen inzake een 24-urenstaking
De oproep tot een algemene regionale 24-urenstaking werd 5 weken geleden al naar voor gebracht tijdens een interprofessionele bijeenkomst. Daar werd die oproep verdedigd door Gustave Dache, een oud-delegee van de metaalcentrale van het ABVV die gekend is in heel de regio omwille van zijn betrokkenheid bij verschillende strijdbewegingen. De oproep werd ook overgenomen door verschillende arbeiders van het bedrijf. Geen enkele vakbondsverantwoordelijke heeft de moeite gedaan om in te gaan op deze voorstellingen. Bij de betoging in Charleroi voor onze syndicale vrijheden, werd deze oproep ook ondersteund in het pamflet van de Mouvement pour une Alternative Socialiste (MAS, de naam van LSP langs Franstalige zijde).
Na drie maanden van staking, wordt door de vakbondsleiding aangekondigd dat de mogelijkheid van zo’n staking wordt bekeken. Maar waarom is zo lang gewacht? Moet gewacht worden tot de arbeiders ontmoedigd één voor één terug aan het werk gaan? Of tot de arbeiders bij gebrek aan perspectief een herstructureringsplan aanvaarden bij een geheime stemming? Op dat ogenblik zullen enkele rekeningen vereffend worden, maar de ontslagen arbeiders zullen vooral wanhopig en ontmoedigd zijn. Ze zullen zich in de steek gelaten voelen door hun organisatie. De arbeiders hebben met hun vakbond een machtig middel om de strijd uit te breiden… Dat middel moet enkel nog aangewend worden op het juiste ogenblik. Laat ons samen oproepen voor een regionale staking. Als de arbeiders van Splintex na meer dan 100 dagen nog steeds vastberaden hun strijd verderzetten, zal ook de solidariteit en de vastberadenheid van arbeiders van andere bedrijven noodzakelijk zijn om samen tot een overwinning te komen.
