Het drama in Marikana (Zuid-Afrika) is verre van voorbij. De mijnwerkersstaking is nog altijd bezig ondanks herhaaldelijke ultimatums van de directie. Op 16 augustus viel de politie de stakende mijnwerkers aan en vielen er dezelfde dag 34 doden onder de mijnwerkers. Ze werden doodgeschoten door de politie, maar de mijnwerkers die dezelfde dag werden opgepakt worden nu vervolgd wegens moord. Ook met het ANC aan de macht toont het kapitalisme haar bloedige gezicht.
Bij de stakingsacties werden op 16 augustus 270 mijnwerkers opgepakt. Er vielen minstens 34 doden onder de mijnwerkers. Dat gebeurde nadat de politie op hen schoot, de dagen voordien was een bijzonder repressief optreden tegen de mijnwerkers voorbereid. Dat gebeurde met de instemming van de regering.
Ook de zogenaamde ‘communistische’ partij en de vroeger bijzonder strijdbare vakbond NUM (National Union of Mineworkers) keerden zich uitdrukkelijk tegen de stakende mijnwerkers. Dat is niet verwonderlijk als je weet dat de vroegere revolutionaire NUM-leider Cyril Ramaphosa vandaag een van de grootste aandeelhouders van Lonmin, het mijnbedrijf waar gestaakt wordt, is. De NUM steunt de Zuma-fractie in de regering en ook de SACP is met handen en voeten aan de regering gebonden. Dat die regering een neoliberaal en asociaal beleid voert, is voor deze ‘communisten’ geen probleem. Na de harde repressie op 16 augustus verklaarde de SACP dat de leiders van de alternatieve vakbond AMCU (dat een bredere steun verwerft op basis van het ongenoegen tegenover de NUM) best zouden opgepakt worden.
Het regime gaat nu effectief in de richting die door de SACP werd aangegeven. De 270 mijnwerkers die op 16 augustus werden opgepakt, worden vervolgd wegens moord. Het regime baseert zich daarbij op een wet die bepaalt dat betogers bij een politieoptreden verantwoordelijk zijn voor de dood van medebetogers. Die ongeschreven wet werd onder de apartheid regelmatig ingeroepen. Nu beroept ook een regime onder leiding van de ANC zich op deze regel die willekeur en bloedige repressie ‘legaliseert’. Zelfs indien, zoals wordt gesuggereerd, het doel van de beschuldiging louter is om het voor de 270 onmogelijk te maken om op borgtocht vrij te komen en de stakingsacties verder te organiseren, dan nog blijft dit een gevaarlijk en schandalig precedent. Het geeft meteen aan hoe ver het huidige regime verwijderd is van waar de anti-apartheidsstrijders destijds voor opkwamen.
Uit een autopsie van de doden blijkt dat de politie ook schoot op vluchtende mijnwerkers. Heel wat doden waren in de rug geschoten. Het ging dus niet om zelfverdediging vanwege de politie. Dat wordt ook bevestigd door journalisten zoals Greg Marinovich, een onderzoeksjournalist die alom gewaardeerd wordt. Marinovich stelde dat het grootste aantal doden buiten het beeld van de camera’s vielen, op een verlaten rotsachtige plek waar mijnwerkers werden ingesloten en vervolgens vanop korte afstand werden neergeknald. Kortom, de mijnwerkers werden koelbloedig vermoord en nu probeert het regime daar een doofpotoperatie rond op te zetten.
Zoals we eerder op deze site schreven, komt het er nu op aan om de strijd lokaal democratisch te organiseren en uit te breiden tot een regionale algemene staking gekoppeld aan een nationale staking tegen de repressieve methoden van het regime. Ook is er een openbaar onderzoek vanuit de lokale mijnwerkersgemeenschap nodig om duidelijkheid te krijgen over de omstandigheden van de moord op de mijnwerkers.
