Groot-Brittannië: 17% voor socialistische kandidaat voorzitter grootste vakbond publieke sector

De verkiezing van een nieuwe algemeen secretaris in Britse vakbonden gebeurt door een stemming onder de leden. In de grootste vakbond bij de openbare sector, UNISON, was er ook een socialistische kandidaat. Roger Bannister van de Socialist Party was één van de drie kandidaten en behaalde 17% (41.406 stemmen). De huidige algemeen secretaris, Dave Prentis, won de verkiezingen met 76%. Een derde kandidaat, Jon Rogers (een lid van de Labour Party die gesteund werd door zowat alle andere linkse organisaties) behaalde 7,5%. We spraken met Roger Bannister.

Interview verschenen op socialistparty.org.uk

Wat denk je van het resultaat bij de verkiezingen voor de algemeen secretaris?

Het resultaat toont het effect van het feit dat Dave Prentis de uitgaande algemeen secretaris was. Hij slaagde erin zijn stemmenaantal te verhogen, ook omdat de linkse stemmenaantallen lager waren dan de gecombineerde anti-establishment stemmen bij de vorige verkiezingen. (In 2000 haalde Prentis 55,9% en Roger Bannister 31,6%).

Bij de vorige verkiezingen was Prentis niet de uitgaande algemeen secretaris, hij was slechts de favoriete kandidaat van de bureaucratie. Het gewicht van de controle over de bureaucratie is duidelijk tot uiting gekomen in het huidige resultaat.

De verkiezingen hebben ook aangetoond dat er een wijziging is in het beleid van de vakbondsleiding. Er was met name een andere toon van discussiëren. Dave Prentis viel mij en de andere kandidaat, van de ‘United Left’ (Verenigd Links), aan omdat we gevaarlijke extremisten zouden zijn. Desalniettemin moest hij bij deze verkiezingen echter een linkse retoriek aannemen. Hij stelde dat hij voorstander is van acties in de gemeenten tegenover het beleid van New Labour.

De voorbije maanden en zeker in de campagne heeft Prentis een reeks uitspraken gedaan die ingaan tegen New Labour. Dat geeft aan dat hij aanvoelt dat er een ongenoegen leeft onder de leden tegenover de huidige regering. Daar heeft hij op ingespeeld en de huidige campagne was daar een goede gelegenheid toe. Moest hij dit niet gedaan hebben, zou hij minder steun gekregen hebben.

Moest Prentis gewoon openlijk de regering gesteund hebben en opgeroepen hebben om geen vakbondsacties te ondernemen, zou zijn uitslag lager geweest zijn. Het zou hem immers vervreemd hebben van een brede laag van activisten in de vakbond.

De kwestie van de Labour Party is ook van belang voor het resultaat van Jon Rogers van ‘Verenigd Links’. Die linkse alliantie heeft een dubbelzinnig standpunt over Labour en roept bijvoorbeeld niet op om de banden tussen de vakbond en de partij te verbreken. Op tal van campagnemeetings stelde Jon Rogers dat hij een lid is van Labour en riep hij op om een soort hervorming van die partij door te voeren. Dat punt is wellicht het belangrijkste waarom Rogers een relatief lage score behaalde: 18.306 stemmen of 7,5%.

Prentis moest zich een links imago aanmeten voor deze verkiezingen. Denk je dat hij echt bereid is om acties te ondernemen, ook tegen een Labour-regering? Zal hij bij een eventuele nieuwe Labour-regering die nieuwe aanvallen doorvoert, overgaan tot acties?

Ik kan daar moeilijk voorspellingen rond doen. Het zou logisch zijn dat hij minder hard wordt in zijn oppositie tegen de regering. Anderzijds wordt er in vakbondskringen veel gesteld dat een derde regeerperiode voor Blair problematisch zal worden, zeker voor vakbondsmilitanten en in het bijzonder in de openbare sector.

Een aanzienlijk deel van de vakbondsbureaucratie realiseert zich dat er tegenover de volgende regering meer acties zullen komen dan voorheen. Voor hen is het echter een kwestie van overleven. Het zal interessant worden om te zien hoe Prentis na de verkiezingen reageert op verschillende thema’s. Dat geldt natuurlijk ook voor de algemene secretarissen van andere vakbonden en andere vakbondsleiders.

Op dit ogenblik wachten we nog op de resultaten van een referendum over het organiseren van acties rond de pensioenen. Indien er een meerderheid in UNISON voor stakingsacties is en deze staking op 23 maart effectief plaatsvindt, dan stelt zich de vraag wat de oproep zal zijn na de staking indien de regering verder aanvallen doorvoert tegenover de pensioenen.

Hoe moet de vakbond reageren als de regering geen toegevingen doet?

De sleutel tot succes in de strijd voor onze pensioenen is het bereiken van eenheid tussen de arbeiders van alle openbare diensten en alle vakbonden in de openbare diensten. Ik denk dat er een meerderheid van de leden voor de acties zal gestemd hebben. Er is onder de leden een grote bezorgdheid omtrent de pensioenen en velen willen niet dat hun pensioenen het voorwerp zijn van een politiek spelletje van de regering.

Ik ben er dus vrij gerust in dat er een meerderheid voor stakingsacties zal zijn. De acties op 23 maart zullen ondersteund worden door UNISON in de sector van de lokale autoriteiten en door de PCS onder de ambtenaren. De belangrijkste vraag zal zijn wat er gebeurt na 23 maart want ik denk niet dat de regering zomaar zal toegeven.

Andere vakbonden beginnen ook de discussie over de pensioenen te voeren. In andere delen van UNISON is er discussie, in de lerarenvakbond NUT is er momenteel een raadpleging van de leden. Er zou midden april een nieuwe actiedag komen waarin ook andere vakbonden betrokken zijn. Zo’n nieuwe actiedag zou dus wel eens een grotere betrokkenheid kunnen zien dan bij de acties op 23 maart.

Blair denkt dat hij rond deze kwestie eens kan tonen hoe hard hij is tegenover de vakbonden. Hij ziet de vakbonden echter slechts als een drukkingsgroep zoals er zoveel zijn. Er is echter een groot verschil tussen drukkingsgroepen en grote delen van de arbeidersklasse die zich op het politieke terrein begeven. Blair zal de komende maanden misschien wel tot dat inzicht gedwongen worden…

Wat was de rol van de leden van de Socialist Party en andere aanhangers in je campagne?

Ik wil eerst en vooral de leden van de partij en aanhangers bedanken voor hun enorme inzet bij deze verkiezingen. Het is de eerste keer dat ik deelnam aan zo’n verkiezing zonder de steun van een breder links eenheidsorgaan.

Het feit dat we vanuit zo’n positie erin geslaagd zijn om een hoger stemmenaantal te behalen dan de kandidaat van de ‘brede linkse eenheid’ (United Left), toont aan dat we toch heel wat bereikt hebben. Veel kameraden hebben een enorme inspanning geleverd om pamfletten te verspreiden en met UNISON-leden te discussiëren.

Het resultaat is goed, zeker gezien het feit dat Prentis als uitgaande algemeen secretaris deelnam aan deze verkiezingen. In april komt een volgende belangrijke verkiezing, ditmaal voor de samenstelling van het Nationaal Uitvoerend Bestuur. De leden van de Socialist Party die momenteel in dat nationaal leidinggevend orgaan zitten, stellen zich opnieuw kandidaat en we willen ook proberen om een aantal andere kameraden, waaronder Glenn Kelly en Nancy Taaffe vanuit Londen, verkozen te krijgen.

Ik hoop dat het werk en de steun die er voor deze verkiezingscampagne was, ook herhaald wordt bij de campagne voor de kameraden die opkomen bij de verkiezingen voor het Nationaal Uitvoerend Bestuur. Vanuit die positie kunnen we onze steun in de vakbond verder ontwikkelen en die ook aanwenden doorheen onze vertegenwoordiging in de leiding van de vakbond.

Hoe moet de linkerzijde zich nu organiseren in de vakbond?

Het zal belangrijk zijn dat we nadenken hoe we de linkerzijde in de vakbond kunnen organiseren. In juni vorig jaar trokken wij ons terug uit de ‘United Left’ na een langdurig intern debat binnen dat orgaan. Dat was geen gemakkelijke stap. Ik zal nu niet terugkomen op de redenen voor die stap, maar de huidige verkiezingen hebben wel aangetoond dat we gelijk hadden. Er is aangetoond dat de United Left geen blijvende basis heeft opgebouwd onder de leden of zelfs onder de militanten van de vakbond.

De onafhankelijken in de ‘United Left’ zullen nu hun strategie moeten herzien. Het volstaat niet om die strategie te beperken tot het achterna hollen van een andere linkse organisatie, de SWP. De zwakke uitslag voor Jon Rogers maakt dat er een ernstige discussie nodig is.

Wij zijn steeds voorstander geweest van een echt brede en niet-sectaire linkse eenheid in de vakbond om een maximale oppositie te kunnen voeren tegen de rechterzijde en te kunnen opkomen voor linkse socialistische standpunten in de vakbond. Daartoe moeten we georganiseerd zijn. United Left is niet het orgaan waarlangs dit zal gebeuren. We moeten dan ook een discussie aangaan met welmenende linkse activisten over verdere stappen.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie