De ketel is dan toch beginnen overkoken: het Belgische Front National werd maandenlang geteisterd door interne ruzies en splitst nu in twee. De partij – die enkel in naam een partij vormt – is hiermee niet aan haar proefstuk toe. Integendeel, het aantal splitsingen stapelt zich op: sinds de oprichting in 1985 waren er meer dan 30 splitsingen of dissidenties.
Cédric Gérôme
Totnutoe slaagde de voorzitter en oprichter van het FN, Daniel Féret, een middelmatige politicus, er steeds in om terug op zijn poten te vallen zonder veel last te ondervinden van diegenen die probeerden uit zijn schaduw te treden. Maar de situatie lijkt nu wel wat ernstiger met een concurrent in de vorm van de formatie "Force Nationale" die een echte partijstructuur wil opzetten.
De voorzitter van het regionale Brusselse parlement kreeg twee brieven vanuit FN-hoek. De eerste brief kwam van Paul Arku en drie andere leden van het FN. In de brief werd de parlementsvoorzitter op de hoogte gebracht van de uitsluiting van Danier Féret uit de partij. De tweede brief, ondertekend door Féret, kondigde de uitsluiting van Arku aan. In werkelijkheid lijkt de meerderheid van het politieke apparaat de kant gebroken te hebben met de historische leider van het FN en diens luitenanten.
De splitsing was blijkbaar reeds geruime tijd op voorhand voorbereid. In december werd reeds een VZW opgezet onder de naam ‘Force Nationale’. In januari werd de oprichting van een nieuwe politieke formatie onder die naam aangekondigd na een beslissing van het Hof van Beroep waardoor de mogelijkheid ontstaat om de publieke dotaties aan de VZW FN (het "echte" FN van Féret) te schrappen. Er is een strijd ontstaan voor het terugeisen van de term FN waarbij Féret die reeds onder juridische druk staat, niet zeker is dat hij het zal halen.
Is franstalig extreem-rechts opnieuw bezig met zichzelf te bestrijden? Dat valt af te wachten. Enerzijds is er heel wat ruimte gecreëerd door de traditionele partijen die een politiek van sociale afbraak voeren. Volgens de laatste peilingen zou het FN zelfs nog vooruitgaan en Ecolo in Wallonië voorbijsteken. De partij haalt 8,1% in de peilingen. Anderzijds moeten we de politieke capaciteiten van de dissidenten niet onderschatten. Paul Arku komt vanuit het Vlaams Blok en was binnen de partij een belangrijk figuur.
Daniel Féret regeert met ijzeren hand in de partij waarbij iedere poging verhinderd wordt om er meer van te maken dan een verzameling van leeglopers en mislukte politici die vooral klaar staan om de stemmen te verzamelen van ontevreden kiezers en op die manier hun zakken te vullen. Het is niet overdreven om te stellen dat Féret één van de belangrijkste hinderpalen is voor de ontwikkeling van een sterke neo-fascistische partij in het zuiden van het land. Dat is waarom een verwijdering van Féret een grote invloed kan hebben op de ontwikkeling van extreem-rechts.
De nieuwe partij verklaart "nationalistisch" te zijn en "niet nazistisch, noch racistisch". Force Nationale distantieert zich van Féret en en wil de partij een minder afschrikwekkend imago geven en tegelijk een efficiëntere organisatie. Het is geen toeval dat Paul Arku destijds schreef: "Het is tijd dat er een groot nationaal syndicaat komt waarin de arbeiders, ondernemers en alle socio-economische actoren verenigd worden per activiteitssector. Een Belgisch syndicaat, voor de Belgen, waarin allen verenigd zijn en de solidariteit tussen landgenoten herontdekken en zich ontdoen van de buitenlandse gangreen." Met andere woorden, we hebben te maken met iemand die zich baseert op een puur fascistische traditie.
Het blijft afwachten of "Force Nationale" een nieuwe mislukking wordt, of een eerste stap naar de ontwikkeling van een sterke extreem-rechtse partij zoals in Vlaanderen. Alleszins is het duidelijk dat de strijd tegen extreem-rechts enkel resultaat zal opleveren door de opbouw van een echte oppositie. Een actieve, strijdbare en vastberaden linkse oppositie is nodig.
