Rood! en Gauches Communes lanceren kiescampagne met steun van Europese linkerzijde

Dit najaar gaat de crisis, de grootste sinds de grote depressie van de jaren 1930, haar vierde jaar in. Het kapitalisme, haar ideologie, haar instellingen en haar politieke vertegenwoordigers ondergaan een diepe legitimiteitscrisis. Dit vereist een alternatief van de enige kracht in de maatschappij die echte verandering kan afdwingen, de arbeidersklasse gesteund door alle uitgebuite lagen in de maatschappij. Aan actiebereidheid geen gebrek, dat bewijzen de talloze massale mobilisaties en stakingen. Een politieke vertaling ontbreekt helaas.

Artikel door Eric Byl voor de zomereditie van ‘De Linkse Socialist’

Nu pas zien we een begin van politieke vertegenwoordiging met het Franse Front de Gauche of het Griekse Syriza. Ook in België komt de nood aan een consequent linkse formatie, gebaseerd op samenwerking, wederzijds respect en openheid, ongetwijfeld op de agenda. Daarom nemen de linkse socialisten voor de aankomende gemeenteraadsverkiezingen deel aan diverse eenheidsinitiatieven. Drie daarvan, in Antwerpen, Gent en Brussel, lanceerden in juni hun campagne met internationale meetings. Ondergetekende was aanwezig in Antwerpen en Brussel.

In Antwerpen weerlegde Erik De Bruyn voor 85 toehoorders, dat gemeenteraadsverkiezingen niets te maken zouden hebben met de nationale politiek. Integendeel, Rood! start haar campagne met een meeting met internationale sprekers, juist omdat de besparingen die worden opgelegd op Europees vlak doorsijpelen op nationaal, regionaal en gemeentelijk niveau. Het verklaart waarom er niets af kan voor jongeren, toegelicht door Tine Pauwels, de jongste kandidate op de Antwerpse Rood lijst, of voor onderwijs en huisvesting aldus onderwijzeres Elke Heirman. “Er is in Antwerpen nochtans veel geld”, stelde LSP-lid Jarmo Van Regemorter, “in de kluizen en op de bankrekeningen van de diamantfraudeurs en de havenbazen”. Peter Veltmans van de SAP, werkzaam bij ACOD FOD-financiën, benadrukte nog een andere mogelijke bron voor sociale uitgaven: een audit over de stadsschuld en een moratorium op de afbetaling. Frank Baeyens, districtsschepen in Merksem, maakte ons wegwijs door de politieke schijngevechten op ’t Schoon Verdiep. Lijsttrekker Ivo Janssens legde uit dat Rood een spreekbuis wil zijn voor al diegenen die zich al lang niet meer vertegenwoordigd voelen door de politici in de gemeenteraad.

Op de meeting in Brussel van Gauches Communes, met 150 toehoorders, had Anja Deschoemacker datzelfde punt gebracht. Het pleidooi van Vande Lanotte om de begrotingsopmaak uit te stellen tot na de gemeenteraadsverkiezingen “is niet ingegeven uit vrees dat de 1% niet akkoord zou gaan”, benadrukte ze, “maar door het besef dat de 99% dat zou kunnen afstraffen”. Dat de lokale politiek niet los staat van de nationale, die op haar beurt niet los staat van de internationale, werd op de meeting in Brussel door talloze sprekers benadrukt. Bernard Wesphael (Mouvement de Gauche) waarschuwde voor de catastrofe die het aanvaarden van het nieuwe Europese verdrag zou opleveren voor de doorsnee bevolking en pleitte voor een eenheidsfront hieromtrent. Paul Murphy, het enige Ierse Europarlementslid dat opriep om in het referendum tegen het nieuwe besparingsverdrag te stemmen, berekende welke enorme aderlating dat zou betekenen voor de bevolking. Het zal de Europese economie opnieuw in recessie storten. Hij weerlegde ook de leugen dat besparen in Ierland wel zou helpen. Het enige wat er groeit, zei hij, is werkloosheid en emigratie.

Paul kwam net terug uit Griekenland, “de frontlinie van een klassenoorlog”. De betekenis ervan voor wie werkt, studeert, geniet van een uitkering of ziek is, werd ons toegelicht door Panayota Maniou, medewerkster van Nikos Chountis, Europarlementslid voor Syriza. Ze sprak van een humanitaire ramp. Syriza zal zowel in het parlement als op straat een spreekbuis zijn voor verzet tegen het besparingsbeleid, zegt ze. Charlotte Balavoine (Front de Gauche) gaf ons een idee van de speerpunten waarrond het FdG dat verzet wil organiseren: verdeling van de rijkdom, door nationalisatie van de banken om een publieke hefboom te creëren in dienst van het volk; democratisering van de instellingen, die zijn verworden tot instellingen voor de rijken; terugkomen op de Europese constructie, met inbegrip van het Verdrag van Lissabon en dat van Maastricht.

Dat realiseren vergt zoals in Liverpool in de jaren ’80, politici die even hard de belangen van de arbeiders en de onderdrukten verdedigen als de huidige politici de belangen van de speculanten en de bankiers, stelde Tony Mulhearn. Eerder dit jaar was hij kandidaat-burgemeester voor Trade Union and Socialist Coalition in Liverpool. Een massapartij van de arbeiders en onderdrukten, die op consequente wijze het verzet tegen de besparingen zou organiseren, kan wel degelijk overwinningen boeken, aldus Mulhearn. Het tijdperk van monolithische partijen ligt achter de rug. Zowel José Menendez van Izquierda Unida Spanje als Stephen Bouquin van Rood! drongen erop aan dat links zich zou verenigen in een sfeer van openheid en wederzijds respect. Dat de Griekse KKE op het moment van de diepste crisis ooit voor het kapitalisme, de helft van haar kiezers verliest, terwijl Syriza vervijfvoudigt, zou toch een les moeten zijn, ook voor consequent links in België.


Op de Gentse verkiezingsmeeting waren er een 100-tal aanwezigen. Naast Panayota Maniou en Tony Mulhearn was ook Bart Vandersteene een van de sprekers. Een veiling bracht 400 euro voor de kiescampagne van Rood! op.


Foto’s en verslagen

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie