Woensdag 17 februari was een cruciale dag voor de stakende arbeiders bij Splintex. Ze dienden zich, na 11 weken van werkonderbreking, uit te spreken over een voorakkoord, onderhandeld door de patroon, de sociale bemiddelaars en de vakbonden. Dat voorakkoord – aan de arbeiders voorgesteld als een middel om de werkgelegenheid “op lange termijn te redden” – was een pijnlijke farce: 248 ontslagen en brugpensioen op 50 jaar, zelfs niets over eventuele ontslagvergoedingen.
Vincent Devaux
Bovendien wilde de directeur, om de zure pil er gemakkelijker door te krijgen en de arbeiders te verdelen, het voorakkoord laten stemmen tijdens een “geheime stemming”. De algemene vergadering van de arbeiders besliste er anders over. Niet alleen het voorstel tot geheime stemming werd van tafel geveegd, ook werd unaniem de afwijzing van het voorakkoord gestemd. 350 moedige handen gingen de lucht in voor een verderzetting van de staking.
Dit ondanks 79 dagen van patronale druk, verwijten van de media, verlies van een belangrijk deel van hun inkomen,… De directeur had het lef om in de pers te verkondigen dat de stemming op de algemene vergadering niet legitiem was. Dit toont nog maar eens de mentale corruptie die het resultaat is van de blinde zucht naar winst.
De strijdbaarheid van de arbeiders heeft nog niets aan dynamiek ingeboet. Integendeel, ze verkreeg een nieuw karakter door het hogere bewustzijn dat doorheen de strijd zijn intrede deed. De syndicale leiding moet de strijd bij Splintex ernstig nemen en acties voor solidariteit en ondersteuning ontwikkelen. Tot nu toe was de nationale vakbondsleiding vooral een rem op de organisatie van concrete solidariteitsacties.
Tijdens de algemene vergadering namen de arbeiders opnieuw het woord om de idee van een regionale staking te lanceren. Een voorstel dat ook al op een interprofessionele vergadering werd gedaan. Daarnaast stelden ze natuurlijk ook voor om het bedrijf opnieuw te bezetten.
De vakbondsleiders kunnen zich niet meer verbergen achter loze woorden: het is hun verantwoordelijkheid om de strijd uit te breiden. Met een uitbreiding van de staking naar andere bedrijven – gebruik makend van de krachtige wapens van de arbeidersbeweging als stakingen, mobilisaties,… – zou de druk groter worden en de mogelijkheid van een overwinning reëel. Deze uitbreiding is noodzakelijk, zeker tegenover een patronaat dat goed georganiseerd is en beschikt over een lange ervaring.
Doorheen deze strijd maaien de arbeiders van Splintex het gras weg voor de voeten van de cynici, praatjesmakers en leugenaars die stellen dat de arbeiders niet willen in beweging komen. We staan voor een nieuwe periode. De arbeidersklasse zal door een nieuwe ervaring gaan. Wat er nodig is wanneer de arbeiders in strijd komen, is ook een bewuste laag van militanten – een voorhoede – die tegemoet komt aan hun verwachtingen. Het gaat erom een ervaring samen te brengen bij strijdbare delegees en militanten, voorzien van een socialistisch bewustzijn.
Op politiek vlak heeft de arbeidersklasse nood aan een op de arbeiders gericht instrument van organisatie en vorming. Uiteindelijk betekent dit de uitbouw van een revolutionaire partij die in staat is om overwinningen te behalen tegenover de burgerij en de weg bereidt naar een nieuwe, socialistische samenleving.
