We hebben nood aan een eigen politiek verlengstuk!

Een aantal recente gebeurtenissen (1) heeft de discussie over de nood aan een brede linkse partij of een front van verschillende organisaties doen hernemen. Een formatie die al wie bereid is te strijden tegen het opgelegde bezuinigingsbeleid en de neoliberale politiek wil verenigen. Iets dergelijks zou kiezers kunnen overtuigen die in het verleden gedemotiveerd waren, maar bovenal zou ze het verzet en de strijd kunnen voortstuwen.

Artikel door Ben (Charleroi)

Het begin van een scheuring tussen PS en FGTB

Sommigen zullen nog denken dat de PS het minste kwaad voorstelt, maar steeds meer anderen maken een balans op van twintig jaar machtsdeelname door de PS. Het Globaal Plan in 1993, de jacht op de werklozen, de besparingen in het onderwijs, het Generatiepact in 2005 en nu onder aanvoeren van een PS-premier een in België nooit eerder geziene besparingsoperatie.

Duizenden politieke en syndicale militanten zeggen al langer dat de PS geen politiek verlengstuk is voor de vakbonden. De partij neemt integendeel deel aan een neoliberaal beleid dat regelrecht ingaat tegen de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking. Na acties van de ACOD uit Doornik en Bergen was het nu de beurt aan het ABVV van Charleroi: “De PS heeft ons nog maar eens verraden, nog eens te veel”. En nog: “Kameraden van de PS, vandaag leeft de politiek van het minste kwaad niet meer onder onze militanten. De magische zin ‘het zou erger zijn zonder ons’ pakt niet meer”.

De bolwassing door het ABVV van Charleroi wordt concreter door een oproep om de krachten links van de PS en Ecolo bijeen te brengen.“Er zijn nog actieve, strijdbare en antikapitalistische krachten die zich baseren op de arbeidersbeweging. Het zal niet gemakkelijk zijn, maar als iedereen een stap zou zetten, PVDA, LCR, LSP,PC, christelijk links en misschien de linkerzijde van PS en Ecolo, als die nog bestaat, dan zouden we al een eind verder staan.”

Een nieuwe formatie staat op de agenda

Het potentieel voor een nieuwe linkse formatie is groot. Er is nood aan een formatie die ingaat tegen het besparingsbeleid en een eigen offensief programma uitwerkt op basis van de reële noden van de arbeiders en hun gezinnen. Dat potentieel blijkt ook uit het enthousiasme voor Syriza in Griekenland en het Front de Gauche in Frankrijk.

Ook in België is er zo’n potentieel aanwezig. In zekere zin blijkt dit uit de brede interesse in de Mouvement de Gauche van Bernard Westphael, een van de oprichters van Ecolo die uit deze partij is gestapt om een beweging op te zetten die uitdrukkelijk verwijst naar Mélenchon in Frankrijk. Hoe deze beweging zal ontwikkelen, is nog onzeker. Wordt het een eenmansoperatie of niet? Komt er een duidelijke oriëntatie op de arbeidersbeweging?

Zoals vele anderen zijn wij ervan overtuigd dat een breed links intiatief mogelijk is. Een dergelijke formatie moet democratisch en open zijn voor de verschillende linkse stromingen. Met respect voor de opvattingen en gevoeligheden van die stromingen, want vanzelfsprekend verdwijnen die niet in een oogopslag. De periode van de partijen die elke onenigheid als een ongewenst probleem opvatten, ligt gelukkig achter ons. Het democratisch debat en de inachtneming van minder- en meerderheden maken het mogelijk om verschillen te overstijgen en ze te zien voor wat ze zijn: bijdragen aan het debat.

Er zal uiteraard discussie plaatsvinden. Verschillende vakbondsafdelingen, politieke organisaties en verenigingen voeren het debat en houden op hun eigen tempo evaluaties. Maar laat ons wel hopen dat het geen eeuwigheid blijft aanslepen. De vakbonden hebben een centrale rol te spelen in dit proces. Ze kunnen beter dan wie ook de tegenstanders van de besparingen bijeenbrengen. Niet enkel de zogeheten radicaal-linkse organisaties maar ook de zeer talrijke mensen die niet politiek betrokken zijn. Zij kunnen ook een oriëntatie op de basis verzekeren. Vooral op de sociale strijd in plaats van louter op verkiezingen.

De gemeenteraadsverkiezingen kunnen het debat over een programma tegen de besparingen stimuleren. Dat is wat bijvoorbeeld besproken wordt in Charleroi binnen de groep voor een Front de Gauche die de PC, LSP en ook enkele vakbondsmilitanten verenigt. Het echte doel zou echter 2014 moeten zijn. Dat geeft ons de tijd om geduldig te bouwen aan een breed democratisch politiek initiatief met de actieve betrokkenheid van honderden, misschien zelfs duizenden mensen over het hele land.

  1. De open brief van enkele vakbondsdelegaties aan Rudy De Leeuw, het vertrek van Bernard Westphael uit Ecolo en de creatie van de Mouvement de Gauche, de verklaringen van het ABVV van Charleroi om een initiatief links van PS en Ecolo op poten te zetten.
Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie