8 maart. Internationale vrouwendag. Werkloos? Slechtbetaald? Werkonzeker? Superflexibel? Vrouwen willen echte jobs, geen klusjes en nepstatuten!

8 maart. Internationale vrouwendag.

Vandaag wordt verkondigd dat de strijd voor vrouwenrechten gestreden is. Zogenaamde “feministen” stellen dat we nu enkel nog moeten kunnen doorbreken tot de hogere functies. De Linkse Socialistische Partij (LSP) denkt dat dit een drogbeeld is: op veel vlakken zijn vrouwen er slechter aan toe dan pakweg 20 jaar geleden. Armoede, werkloosheid, woningnood, geweld in het gezin,… zijn voor veel vrouwen geen ver verleden, maar bittere realiteit.

LSP-pamflet

WIJ WILLEN VOLWAARDIGE LONEN. GEEN AALMOEZEN!

Interim, deeltijdse arbeid, dienstencheque’s, pwa’s, allerhande nepstatuten,… vrouwen vormen er de meerderheid in. Vaak combineren ze de slechtste werkomstandigheden met de miserabelste lonen. Ook bieden hun jobs vaak geen bestaanszekerheid, of financiële onafhankelijkheid.

Mensen die werk hebben, lijden onder een zeer hoge werkdruk, terwijl aan de andere kant velen geen echte job vinden. Veel echte jobs zijn er immers niet te rapen. Indien de dienstencheques zouden worden omgezet in voltijdse jobs, zou dat 4.500 tot 5.000 echte jobs opleveren. Het gaat echter de andere kant op.

“Je kunt wel deeltijds werken, maar je kunt je kinderen niet deeltijds te eten geven”

Je kunt wel deeltijds werken en deeltijds loon krijgen – je hebt vaak geen keus – maar je kunt uiteraard geen deeltijdse huur betalen of je kinderen slechts deeltijds te eten geven. Nochtans werkt 40% van de werkende vrouwen deeltijds.

In 1966 staakten en betoogden de arbeidsters van FN-Herstal voor de eis “gelijk loon voor gelijk werk” Hun strijd is vandaag nog altijd actueel.

Vrouwen verdienen nog altijd maar gemiddeld 72% in vergelijking met mannen. Gedeeltelijk omdat ze te vinden zijn in de laagstbetaalde sectoren, maar ook voor hetzelfde werk krijgen ze nog altijd minder betaald. Veel heeft te maken met het feit dat vrouwen nog steeds ¾ van het huishoudelijke werk verrichten, onbetaald uiteraard. Vrouwen met kinderen hebben het dan ook moeilijker om hun basisloon op te krikken door overuren of ploegenarbeid, vaak een vereiste om een beter loon te verkrijgen of te behouden.

WIJ EISEN!

> verhoging van het minimumloon tot 1250 euro

> drastische terugschroeving van de flexibiliteit tot wat noodzakelijk is voor de maatschappij, niet voor de bazen.

> Voor een verhoging van de minimumuitkering tot 1000 euro

> arbeidsduurvermindering naar 32u/week zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen

> Zet alle nepstatuten, dienstencheque’s, deeltijds werk,… om in vaste en voltijdse jobs!

WIJ WILLEN OOK LEVEN MET ONZE KINDEREN. STOP DE SUPERFLEXIBILITEIT!

De meeste werkenden hebben het gevoel constant heen en weer te rennen. Mannen omdat ze vaak voltijds werken en overuren kloppen, vrouwen omdat ze naast hun job vaak nog de verantwoordelijkheid voor het huishouden hebben. Zeker als er kinderen zijn, blijft er niet veel vrije tijd meer over.

De laatste 20 jaar is de flexibiliteit enorm toegenomen. Overuren en gesplitste uurroosters zijn schering en inslag, en er is een gebrek aan werk in eigen streek. Dit alles komt het patronaat zeker ten goede, maar maakt ons het leven zuur. Vrouwen met kinderen, zeker als ze er alleen voor staan, kunnen hier vaak niet aan voldoen.

Er is een enorm gebrek aan betaalbare kinderopvang, maar als kinderopvang flexibel wordt, gebruiken de patroons dat onmiddellijk om ons op de meest onmogelijke uren te laten werken.

WIJ EISEN!

> De creatie van openbare diensten die het huishoudelijk werk zoveel mogelijk overnemen

> Gratis en degelijke kinderopvang!

> Stop de superflexibiliteit, terug een normale werkdag voor iedereen

WIJ WILLEN GEEN SEXUELE INTIMIDATIES. VERZET JE TEGEN SEKSISME!

De flirtende, seksuele opmerkingen lozende en billenknijpende chef bestaat wel degelijk echt. Veel vrouwen durven niet reageren tegen ongewenste intimiteiten en pesten uit angst hun job te verliezen en laten alles over heen gaan. Vaak wordt door het gedrag van de chefs overigens nog een bedrijfsmentaliteit gecreëerd, waardoor ook collega’s eraan deelnemen. “’t is toch allemaal niet zo erg”, zeggen velen. Het is wel erg! Het tast ons zelfvertrouwen aan en het maakt dat we niet graag naar ons werk vertrekken. Dergelijke houdingen maken het nog moeilijker voor vrouwen om serieus genomen te worden.

Waarom vrouwen en meisjes moeten mobiliseren naar de Jongerenmars voor Werk. Voor een toekomst moeten we vechten!

Een echte oplossing van dit probleem ligt in een collectieve aanpak, in plaats van het zoeken naar individuele “trucjes”. Binnen de strijd tegen werkloosheid, lage lonen en slechte werkvoorwaarden moeten we ook de strijd tegen seksisme naar voor brengen en onze mannelijke collega’s overtuigen dat ze geen belang hebben bij de discriminatie van vrouwen. De enige die er immers belang bij heeft, is de patroon, die het gebruikt om te verdelen en te heersen. De lage lonen en slechte voorwaarden die aan vrouwen (en jongeren of migranten) worden opgelegd zetten immers de lonen en werkomstandigheden van iedereen onder druk. De vakbonden hebben daarin een belangrijke rol te spelen.

Strijd voor vrouwenrechten. Iets van het verleden?

Leen (23) uit Turnhout: “Op de interimbureaus zeggen ze dat er enkel werk is voor mannen. Werklozen die beroep moeten doen op kinderopvang kunnen enkel tijdens de dag werken, niet in ploegen, enz. Op controle bij de RVA zei men dat ik zeker niet luidop moest zeggen dat het moeilijk is om werk te vinden vanwege de kinderopvang. De vrouw zei dat ze dat normaal dient te noteren als een negatieve beoordeling! Terwijl er een enorm tekort is aan kinderopvang! In de plaats van het schrappen van werklozen zou men beter het geld in andere dingen steken, zoals het creëren van jobs voor openbare werken. Het is niet mijn schuld dat ik werkloos ben. Ik ben de LSP leren kennen op een betoging van de non-profit. Ik heb toen mijn contact opgegeven en momenteel organiseer ik het lokaal werklozencomité!”

Migrantenvrouwen: driemaal onderdrukt!

Volgens de media lijkt het alsof de enige onderdrukte vrouwen migrantenvrouwen zijn. De voornaamste oorzaak zou hun cultuur en religie zijn. Wij zijn het daar niet mee eens. Vrouwen kunnen onderdrukt en gediscrimineerd worden omdat ze door hun slechte positie op de arbeidsmarkt vaak niet in staat zijn een echte financiële onafhankelijkheid te bereiken. Op je eigen benen staan, betekent vaak rond de armoedegrens hangen, zowel voor migrantenvrouwen als Belgische vrouwen. Wij verdedigen de godsdienstvrijheid en het recht een hoofddoek te dragen als dat hun vrije keuze is. Uiteraard verzet LSP/MAS zich tegen zaken als gedwongen huwelijken (wat in tegenstelling met het beeld in de kranten in België slechts in een kleine minderheid van gevallen gebeurt), kledingvoorschriften, etc. Maar werkelijke vrijheid van migrantenvrouwen, net als zoals Belgische vrouwen, ligt in de strijd voor financiële onafhankelijkheid. Dan pas kunnen ze immers zelf beslissen. En hier moeten migrantenvrouwen op onze solidariteit kunnen rekenen: het recht op een degelijke sociale woning, investeringen in vluchthuizen, gratis en degelijke kinderopvang,… moeten gerealiseerd worden voor alle vrouwen.

Vecht terug! Mobiliseer mee naar de nieuwe Jongerenmars voor werk, gelijkheid en gratis onderwijs

LSP/MAS heeft het initiatief genomen om de jongerenorganisaties van de vakbonden voor te stellen samen een nieuwe jongerenmars voor werk te organiseren. Dat om de huidige politiek van sociale afbraak aan te klagen en verschillende groepen van jongeren en werkenden een instrument te bieden die ze kunnen aangrijpen om verschillende strijdterreinen samen te brengen. De realiteit is dat vrouwen nog steeds een zwakke positie hebben op de arbeidsmarkt, waardoor we gemiddeld armer en afhankelijker zijn dan mannen. In Brussel zoekt 1/5 van vrouwen onder de 25 jaar al twee jaar naar werk. Op nationaal vlak zijn 15,7% van de vrouwen werkloos tegenover 10,6% onder mannen.in Wallonië is dit voor vrouwen bijna 22%! In Brussel heeft slechts 1 de vrouwen werkloos tegenover 10,6% onder mannen, op 5 laaggeschoolde vrouwen werk! Tegelijkertijd werkt 1/3 van de werkende vrouwen in het Brusselse in de non-profit. We hebben dus ook alle redenen om de eis van de vakbond voor 25.000 extra banen te ondersteunen. En met de omzetting van de dienstencheque’s naar degelijke en goedbetaalde jobs, zouden ook weer 5000 mensen, vooral vrouwen, uit de werkloosheid gehaald worden. Werkende en werkloze vrouwen hebben dus alle redenen om massaal voor hun rechten op te komen en mee te bouwen aan deze Jongerenmars. Maak met ons van deze campage een succes, door mee te bouwen aan een mobilisatiecomité op je werkplaats, op je school, in je wijk, aan je doplokaal,…

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie