Er wordt al eens gezegd dat jongeren passief zijn, enkel naar televisie kijken en volledig beïnvloed zijn door de reclame die ze daar te zien krijgen. Op straat zien we steeds meer een ander beeld van jongeren. In Tunesië, Spanje, Griekenland of in Québec zien we een terugkeer van jongeren op het politieke toneel. Als het begint te waaien, merk je dat het eerst aan de toppen van de bomen. Hetzelfde zien we met jongerenbewegingen die vaak de voorloper zijn van een bredere radicalisering. Dat is waarom LSP heel wat nadruk legt op haar jongerenwerking, onder meer met de campagnes van de Actief Linkse Studenten en Scholieren (ALS).
Artikel door Clément (Brussel)
Jongeren (zowel studenten, scholieren, werkenden als werklozen) hebben een grote traditie van strijd en betrokkenheid bij strijd. De studentenstrijd in Frankrijk versterkte het uitbarsten van een algemene staking in mei 1968. Jongeren namen ook het voortouw in het opzetten van de beweging die uiteindelijk een einde maakte aan de Apartheid in Zuid-Afrika. Jongeren stonden vooraan in verzet tegen de stalinistische dictatuur in China toen ze actie voerden op het Tienanmenplein. De ontwikkeling van nieuwe technologie en de algemene afname van strijdbeweging na de val van de Berlijnse Muur en tijdens het tijdperk van neoliberaal ideologisch offensief in de jaren 1990 zorgden voor een opmars van het idee dat nieuwe generaties enkel bezig waren met videospelletjes, commerciële muziek en inhoudsloze televisie.
Rond de eeuwwisseling was er de antiglobaliseringsbeweging waarmee de strijdbaarheid onder jongeren opviel maar ook een verzet tegen het kapitalisme op zich. In de jaren 1990 waren er vooral one-issue campagnes die jongeren op de been brachten, nu werd een meer globale kritiek op het kapitalisme naar voor gebracht. Vandaag staan we een stap verder. Jongeren zijn bij de eerste slachtoffers van de crisis en van de uitbuiting. Ze hebben geen andere keuze dan de strijd aan te gaan voor een toekomst. Het is dat of zich neerleggen bij een uitzichtloze situatie.
De woede tegenover een systeem dat geen enkel toekomstperspectief te bieden heeft, kwam tot uiting in bewegingen zoals de indignado’s of Occupy in de VS. Het bleek ook in de actieve rol van jongeren de recente algemene stakingen (zowel in Europa als in India, Nigeria,…). Zelfs de virtuele wereld blijft niet gespaard. Het jaarlijkse Data Breach Investigations Report over online aanvallen besloot haar rapport over 2011 met de melding dat 58% van de ‘diefstallen’ op het net voortvloeiden uit “hacktivisme”. In eerdere verslagen was daar amper sprake van, toen domineerden de aanvallen door “cybercriminelen” die lucratieve doeleinden voor ogen hadden.
De woede organiseren!
Jongeren spelen een specifieke rol in de samenleving omdat ze nog niet zo lang onder de invloed van de heersende ideologie staan en omdat ze het gewicht van nederlagen uit het verleden minder met zich meetorsen. Jongeren zijn vaak de eersten die tegen het systeem ingaan.
Maar jongeren alleen hebben niet het nodige economische gewicht om tot verandering te komen. Strijdbare jongeren moeten zich richten op de werkende bevolking zoniet zal de energie van jongerenacties zonder resultaat blijven en leiden tot uitputting. Een actieve rol van de arbeidersklasse is noodzakelijk om het systeem omver te werpen. De kapitalistische productie, distributie en communicatie zijn volledig afhankelijk van arbeiders. Zonder hun arbeid, werkt er niets. Die centrale positie in het economische stelsel en hun collectieve organisatie – die voortvloeit uit de kapitalistische productie maar ook is opgebouwd doorheen strijd – zorgt ervoor dat de arbeidersklasse het systeem kan omver werpen om het te vervangen door een nieuwe samenleving.
Jongeren kunnen de arbeidersbeweging versterken met hun energie, dynamiek, strijdbaarheid en jeugdig enthousiasme. Daarnaast is het voor jongeren belangrijk om zich de ervaringen van collectieve strijdbewegingen in het verleden en de tradities van de arbeidersstrijd eigen te maken. Jongerenstrijd moet volgens ons zo nauw mogelijk aansluiten bij de arbeidersbeweging.
Waarom een revolutionaire partij?
Steeds meer mensen – zowel jongeren als minder jongeren – zijn er zich van bewust dat een ander systeem nodig is. Die energie zoekt een uitdrukkingsvorm en gaat vaak verloren. Wij willen de woede zo goed mogelijk kanaliseren zodat het ongenoegen niet leidt tot frustratie maar tot de creatieve energie waarmee een nieuwe samenleving kan worden opgebouwd, een systeem zonder uitbuiting waarbij de sleutels tot de economie in collectieve handen zijn. Wij denken dat er daartoe nood is aan revolutionaire partij die zich baseert op de praktische en theoretische ervaringen uit het heden en het verleden.
Onze jongerencampagnes zijn er op gericht om de meest dynamische en open laag van de samenleving, de jongeren, te organiseren en te vormen tot jonge marxisten. We voeren campagne rond verschillende thema’s (antiracisme, milieu, antiseksisme,…) waarbij we deze thema’s aangrijpen om in discussie te treden over de oorzaken van deze problemen en over de beste manier om er tegen te strijden.
Sommigen denken misschien dat er geen revolutionaire partij nodig is, dat strijd op zich wel zal volstaan en dat iedere vorm van partij een onderdrukkend element in zich draagt. Het type van partij dat wij uitbouwen, heeft niets te maken met de ondemocratische burgerlijke of stalinistische partijen. We zijn democratisch georganiseerd met een nadruk op politieke betrokkenheid van alle leden. We willen een politiek bewuste minderheid organiseren om de strijd voor revolutionaire opvattingen aan te gaan vanuit de arbeidersbeweging. We doen dat als syndicalisten maar ook binnen andere strijdbewegingen. Aarzel niet om met ons in discussie te gaan en lid te worden!
