De eerste besparingsronde was amper afgewerkt, onder meer de brandweerlieden lagen nog dwars, of de regering en de rechtse oppositie vielen over elkaars voeten met voorstellen van nieuwe besparingen. Van knoeien met de index over het afschaffen van het brugpensioen tot het verminderen van het aantal wettelijke feestdagen. De besparingscreativiteit lijkt eindeloos.
De economische situatie in ons land ziet er niet goed uit. De groeiverwachting van 0,8% bij de opmaak van de begroting door de regering Di Rupo was niet realistisch. Er wordt eerder uitgegaan van in het beste geval een nulgroei (+0,1% volgens het Planbureau, -0,2% volgens econoom De Keyzer van BNP Paribas Fortis). De recessie van de laatste twee kwartalen van 2011 wordt dit jaar voortgezet. De groei tot midden 2011 was volgens De Keyzer te wijten aan het feit dat ons land “als open economie van de groei van de wereldeconomie profiteerde en van het feit dat saneringen hier uitbleven.”
Di Rupo moet minstens 1,5 miljard euro ophoesten, naast 0,5 tot 1 miljard euro voor de regionale regeringen. Voor de rechtse oppositie van N-VA moet het sneller gaan. De partij van De Wever wil de werkende bevolking op een pijnlijk dieet plaatsen. Op het menu onder meer de afschaffing van het brugpensioen en het zo goed als afschaffen van de indexering van de lonen.
Intussen wordt de impact van de eerste besparingsgolf stilaan concreet. Bij de pensioendienst was er een staking omdat er onvoldoende personeel was om de vele vragen van ongeruste werknemers te beantwoorden. Bij de eerste besparingsronde bij De Lijn verdwijnen de helft van de stadsbussen in Mechelen en wordt ook elders fors gesnoeid. Voor een volgende regionale besparingsoperatie wordt al opnieuw naar De Lijn gekeken. Op lokaal vlak wordt tot na de gemeenteraadsverkiezingen gewacht, in Mechelen kon het kartel Open Vld-Groen en partner SP.a echter niet wachten: de prijs voor vuilniszakken werd opgetrokken tot 2,5 euro het stuk.
Besparingsbeleid: "Er hangt precies nog wat vet aan…"
Het is een illusie te denken dat ‘wij boven onze stand leven’. Een gemiddeld gezin zag haar koopkracht sinds 2009 met 3% afnemen. Het leven werd sinds 2000 gemiddeld 33% duurder. Vooral huren (44%), energie (77%) en voeding (38%) werden duurder, net die zaken die voor wie het niet breed heeft relatief zwaarder doorwegen op het gezinsbudget. Het opvoeren van de besparingen zal de armoede verder doen toenemen. En dat op een ogenblik dat 117.400 Belgen afhankelijk zijn van voedselhulp. Zij zagen hun rangen het afgelopen jaar nog met 3.000 mensen aangroeien.
We zullen de besparingslawine niet stoppen door schijnbaar ‘beperkte’ maatregelen te aanvaarden om erger te voorkomen. Wie zich eenmaal laat chanteren, zal steeds meer moeten ophoesten. Er is vastberaden verzet nodig op syndicaal en politiek vlak. Met ludieke acties zullen we er niet komen, met het ‘politieke relais’ van PS en SP.a evenmin.
Onze strijd consequent en vastberaden organiseren en bouwen aan een politiek verlengstuk in de vorm van een nieuwe arbeiderspartij, dat zijn de uitdagingen voor de arbeidersbeweging.
