Vorige week liet het antistakingsfront opnieuw van zich horen. De acties van de loodsen in de Antwerpse haven bedreigden volgens werkgevers en hun politici honderden jobs. Rederij MSC dreigde naar verluidt uit de haven weg te trekken. Minister Vande Lanotte verklaarde dat de opeisingbevelen voor de loodsen klaar lagen. Havenschepen Van Peel schreeuwde moord en brand.
Het loodspersoneel voerde actie tegen de verhoging van de pensioenleeftijd. Het werd voorgesteld als een actie voor amper 15 loodsen die op 60 jaar na een loopbaan van 40 jaar met pensioen willen. Het optrekken van de pensioenleeftijd gaat gepaard met een al langer bestaand ongenoegen over de pensioenberekening op het vaste loon, terwijl een groot deel van het loon van de loodsen variabel is. Na drie dagen actie, waarbij enkel tijdens de kantooruren werd gewerkt, werd het werk volledig hervat. Er komt een werkgroep die de eindeloopbaan voor loodsen, alsook voor het andere maritieme personeel, zal bespreken om op basis van sociale dialoog tot voorstellen te komen.
De druk tegen de acties van de loodsen was enorm. Er was een eensgezinde oproep van het havenbedrijf, de werkgevers en hun havenschepen Van Peel (CD&V) aan de regeringen om “in geen geval toe te geven aan de eisen van de loodsen” en om de actie “met alle middelen te stoppen”. Minister Vande Lanotte gaf achteraf aan dat hij bereid was om op die eis in te gaan door het personeel op te eisen. De dreiging van rederij MSC om uit Antwerpen weg te trekken, werd gretig gebruikt om de loodsen een onverantwoorde houding te verwijten waardoor ze honderden jobs op het spel zetten. Havenschepen Van Peel verweet de loodsen “kleinzieligheid” en stelde vorige week: “Ik overdrijf niet als ik zeg dat de haven van Antwerpen op dit moment één van de meest ernstige bedreigingen meemaakt in zijn geschiedenis”.
Het dreigement van MSC om uit Antwerpen weg te trekken, wordt door de krant ‘De Tijd’ omschreven als “grof pokerspel”. De krant had het over een principieel akkoord tussen MSC en het Havenbedrijf om zich sterker in Antwerpen te verankeren. Dat akkoord zou een week voor de staking zijn gesloten en werpt een wel erg bijzonder licht op het ‘dreigement’ om niet in Antwerpen te investeren. Het Havenbedrijf ontkent dit nieuws. MSC-topman Marc Beerlandt verklaart vandaag in Gazet van Antwerpen: “Wij zijn al dertig jaar aanwezig in Antwerpen. Wat wij hier hebben neergezet is vrij uniek in de wereld. Nu speculeert men dat MSC zou weggaan. Dat is niet waar. Dat hebben wij nooit gezegd.” De Tijd vatte het goed samen: “MSC en het Havenbedrijf verkozen dat ‘reuzenakkoord’, dat MSC voor jaren groeikansen geeft, echter niet te melden om druk te zetten op de loodsen. Met succes. Gisteren werd een akkoord bereikt om de acties te beëindigen.”
Het feit dat de loodsen tijdens de kantooruren een langzaamaanactie deden (met het opnemen van de maximale rusttijd) en buiten de kantooruren staakten, werd zonder enige nuance omschreven als een “staking” waarbij werd voorgesteld alsof geen enkel groot schip de havens binnen kon. In de haven van Zeebrugge viel de hinder volgens havenvoorzitter Joachim Coens mee: “De acties hebben weinig impact op de werking.” Waarom spreken de havenpatroons en hun media dan over acties die de havens “lam legden”? In Antwerpen was de achterstand tegen zondag weg gewerkt.
Het enige overblijvende argument van de werkgevers en hun politici is de imagoschade voor de havens. Daarbij moet worden gewezen op het feit dat een van de eerste schepen die vrijdag naar Antwerpen werd geloodst de Maersk Saigon was, een Verre Oostendienst die Maersk enkele weken van Rotterdam naar Antwerpen afleidt omwille van een sociaal conflict bij APM terminals in Rotterdam… Terwijl alle media uitgebreid aandacht hadden voor de negen schepen van MSC die in plaats van Antwerpen andere havens aandeden, wordt zedig gezwegen over de Maersk Saigon. Het argument van ‘imago’ dient enkel om het antistakingsoffensief te ondersteunen.
De eerdere aankondiging dat een deel van de trafiek naar Rotterdam zou trekken, had overigens niets met de acties van de loodsen te maken maar wel met het feit dat er plaatstekort was aan het Delwaidedok. Nu beweert De Tijd dat het principiële akkoord inhoudt dat MSC zijn positie in Antwerpen kan versterken door zijn overslagactiviteiten van het Delwaidedok over te brengen naar het Deurgangdok.
Havenschepen Van Peel beweerde dat de loodsen met hun acties overgingen tot “chantage”. Nu blijkt dat de chantage niet uit deze hoek kwam. De havenbedrijven hebben de loodsen gechanteerd om de acties stop te zetten. Ze konden daarbij rekenen op de bereidwillige medewerking van het Gemeenlijke Havenbedrijf, hun schepen en diens politieke vrienden in de regering alsook op de media.
