Ierland. Campagne voor een referendum over het besparingsverdrag

Meestal duurt het een paar jaar vooraleer een nieuwe regering een hooghartige arrogantie aan de dag legt tegenover de bevolking. De huidige Ierse regering van Fine Gael en Labour heeft daar minder tijd voor nodig gehad. Minder dan een jaar volstond. Dat bleek nogmaals in de discussie over de nieuwe Europese besparingsmaatregelen die in een verdrag worden vastgelegd.

Reactie door parlementslid Joe Higgins

De arrogantie vierde hoogtij tijdens de discussie over de nieuwe fiscale regels in de Eurozone en meer bepaald in de discussie of dit aan de Ierse bevolking moet worden voorgelegd in een referendum. Het is weinig verrassend dat transportminister Leo Varadkar (Fine Gael) bij de eersten was om te verkondigen dat de mensen niet in staat zijn om dergelijke complexe onderwerpen te analyseren en te begrijpen. “Ik denk niet dat referenda erg democratisch zijn”, stelde de minister.

Volgens Varadkar zouden de mensen hun stem niet laten afhangen van de inhoud van het akkoord omtrent de Eurozone maar over “andere onderwerpen” zoals de bankencrisis of de beslissingen inzake besparingen. De minister had gerust ook de extra belasting voor huishoudens mogen vernoemen. Het verzet tegen die belasting is momenteel momentum aan het krijgen met honderden aanwezigen op meetings van de campagne tegen de belasting.

De minister heeft het fout voor als hij suggereert dat deze thema’s niets met het nieuwe akkoord te maken hebben. De reden voor het enorme tekort aan middelen in Ierland en voor de besparingen is net dat moet betaald worden voor de speculatie van de aandeelhouders en de bankiers. Daar ligt de reden voor het besparingsbeleid. Wij zouden moeten opdraaien opdat hun financiële markten van de crisis worden gered.

Het nieuwe Europese ‘Besparingsverdrag’ legt een corset van fiscale rigiditeit op. Dit zal de mogelijkheden van de lidstaten van de EU om een eigen beleid te voeren aan banden leggen. Het wordt onmogelijk om budgettaire maatregelen (zoals leningen) te nemen die de economische activiteiten zouden aanwakkeren. Dergelijke maatregelen zijn noodzakelijk om de landen in de periferie van de EU die het hardste geraakt worden door de crisis opnieuw wat economische ademruimte te geven. Het zijn niet de overheidsschulden en tekorten op zich die deze landen in de huidige economische rampzalige situatie hebben gebracht. Dat kwam vooral door het feit dat parasiterende instellingen moesten gered worden en omdat de factuur door een enorme transfer van middelen werd doorgeschoven naar de gewone Ierse bevolking. Dat wringt de nek van de economie om en dat leidt tot een enorme crisis van werkloosheid en aanvallen op de publieke diensten.

Het akkoord tussen de 25 EU-lidstaten omvat eisen zoals het beperken van het jaarlijkse begrotingstekort tot 0,5% van het bbp en het beperken van de overheidsschuld tot 60% van het bbp. Er wordt verwacht dat de totale Ierse schulden de komende jaren als gevolg van de reddingsoperaties voor de banken en de bijhorende crisis zullen oplopen tot zowat 120% van het bbp. Om de Europese doelstellingen te behalen, zullen nieuwe besparingen worden opgelegd en dit gedurende een onbepaalde termijn.

Om de gevolgen hiervan te kunnen inschatten, volstaat het om te kijken naar de impact vna de huidige besparingen op de gezondheidszorg en het onderwijs. Als we nog eens tien jaar van aanhoudende besparingsoperaties hierop loslaten, dan gaan we regelrecht terug naar het Stenen Tijdperk en zal de levensstandaard van de gewone bevolking verder de dieperik in worden gezogen. Het Europese Besparingsverdrag legt een dergelijk besparingsbeleid automatisch op los van gelijk welke omstandigheden en los van de asociale gevolgen ervan.

Het zou in de praktijk betekenen dat belangrijke onderdelen van het economische beleid niet langer op nationaal vlak kunnen beslist worden, maar dat deze bevoegdheid wordt overgedragen aan de bureaucratie van de Europese Unie. Dit zou een enorme aanval op de democratische rechten van de gewone bevolking inhouden. Het zou betekenen dat de bevolking een regering kan wegstemmen bij verkiezingen, maar niet het economische beleid. Daarover zou niet meer gestemd worden, dat zou door de Europese toplui worden beslist.

Het is ondenkbaar dat een verdrag dat dermate grote veranderingen oplegt zomaar wordt opgelegd aan de Ierse bevolking, of aan de bevolking van gelijk welke Europese lidstaat, zonder dat die bevolking daar iets over te zeggen kan hebben. De Ierse regering is nochtans vastberaden om geen referendum te houden. Uit een peiling blijkt nochtans dat 72% van de bevolking een referendum wil. Dat cijfer spreekt voor zich.

De regering probeert zich te verstoppen achter juridische argumenten, waaronder het advies van een topmagistraat dat de Grondwet geen referendum over dit verdrag vereist. Dergelijk advies is zoals het woord het zegt slechts een advies, het is wel degelijk de regering die de politieke beslissing neemt.

Veel Ieren zullen druk zetten op de regeringspartijen om alsnog tot een referendum te komen. Een van de initiatieven is de campagne van Europarlementslid Paul Murphy van de Socialist Party / United Left Alliance. Paul is de campagne Referendumnow.eu gestart. We roepen alle Ieren op om de petitie op die website te ondertekenen en het verzet tegen het Besparingsverdrag op te voeren.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie