We vertrokken heel vroeg op de dag naar de piketten, slechts enkele uren na een bezoek aan het piket van het spoorpersoneel in de buurt van het station van Guillemins. Er viel sneeuw en het was ijskoud, maar dit had amper een impact op de warme strijdvaardigheid aan de goed bijgewoonde piketten.
Ronde punten afgezet
We houden een eerste stop aan de industriezone Hauts-Sarts. Daar zijn verschillende ronde punten geblokkeerd met paletten, banden en planken. Met de sneeuwval en de vrieskoude zorgt dit ook visueel voor een mooi uitzicht. Op de piketten staan militanten met rode en groene vestjes aan. Er zijn korte discussies met wie probeert binnen te geraken op het industrieterrein. Er staat een opvallend groot piket in de buurt van Techspace Aéro, waar er voor het bedrijf zelf ook nog een indrukwekkend piket is. De stakers controleren het industrieterrein en niemand gaat er tegen in.
We trekken van het ene piket naar het andere en zien overal bedrijven met gesloten deuren, militanten die hun piket versterken en met plezier de discussie aangaan om hun strijdbare standpunten kracht bij te zetten. We zien tal van militanten terug die we eerder zagen op betogingen of in diverse strijdbewegingen. We leren ook vele nieuwe gezichten kennen. De discussie gaat al snel over de vraag hoe we het besparingsbeleid kunnen stoppen.
Ons pamflet kan daarbij op heel wat belangstelling rekenen. We discussiëren onder meer over het actieplan dat nodig is om de beweging voort te zetten. De kwestie van een actieplan komt overal terug. Zeker op de piketten met metaalarbeiders wordt vaak verwezen naar de voorstellen van Nico Cué, de voorzitter van de Franstalige metallo’s van het ABVV. Die had voorgesteld om een stakingsplan op te maken waarbij er in oplopende lijn actie wordt gevoerd met uiteindelijk een 72-urenstaking. Hoe kunnen we zo’n actieplan opbouwen? Hoe kunnen we bredere lagen van de bevolking daarbij betrekken? Die vragen zouden de hele dag terug komen. Een andere kwestie die terugkomt, is de noodzaak om alle banden tussen de vakbonden en besparingspartijen zoals de PS te verbreken.
Op een van de piketten spreken we met een jonge arbeider van een jaar of twintig. Hij heeft een opvallend scherpe kijk op de regering, de besparingen en de algemene staking. Het gaat immers om een jongere van Griekse afkomst en heeft in Griekenland al gezien wat een besparingsbeleid onder leiding van een zogenaamd socialistische partij kan teweeg brengen voor de gewone bevolking. Hij laat zich niet vangen aan de propaganda rond het tijdelijke karakter van de besparingen of aan het media-offensief tegen de stakers. Hij is er samen met vele anderen op het piket van overtuigd dat dit nog maar het begin van de strijd is. Het is overigens een sterk begin als we naar de piketten en de omvang ervan kijken. Nog voor 6u ’s ochtends lijken de piketten versterkte arbeidersburchten die niet inneembaar zijn.
Stadscentrum in handen van de stakers
Hierna trokken we naar het stadscentrum van Luik waar we overal groepjes stakers zagen. Aan verschillende winkels, maar ook aan de provinciale diensten en zelfs voor de kantoren van de Union des Classes Moyennes (UCM) hebben personeelsleden een piket opgezet. Op een bepaald ogenblik zegt een kameraad van de bediendenbond SETCa dat er versterking nodig is aan een piket voor AXA. We haastten er ons naar toe en stellen daar vast dat de oproep meteen leidde tot een toestroom van stakers, er stonden al snel tientallen actievoerders om het piket te verdedigen. Uiteraard was ook dit een goede gelegenheid om verder te discussiëren. Opvallend daarbij is dat strijd en solidariteit gisteren misschien nog utopisch leken te zijn, maar vandaag centraal in de discussies staan.
Om 9u trekken we naar de markt voor het stadhuis. Daar voeren de groene vakbondsmilitanten een actie onder de titel “We laten ons niet rollen”. Er zijn 200 tot 300 militanten aanwezig op deze actie. Hierna vervolgen we met een bezoek aan het piket voor het station van Luik-Guillemins alsook aan de bioscoop Kinépolis in Rocourt. Ook daar is een piket opgezet door militanten die in de cinema werken, aangevuld met enkele arbeiders van Tecteo en enkele metallo’s. We verdedigen het piket en moeten verschillende mensen duidelijk maken dat ze vandaag geen film kunnen meepikken. Een klant wordt er nogal nijdig, al snel blijkt waarom. De man was een kleine ondernemer die eerder op de dag niet op zijn bedrijf was binnen geraakt omwille van een piket.
We bleven een tijdje op dit piket om nadien op café aan de nabespreking te beginnen. We verkochten doorheen de dag een dertigtal exemplaren van ons maandblad en hadden tal van interessante discussies over de versterking van het verzet tegen de besparingen, de methoden van strijd (hoe piketten, blokkades,… opzetten en versterken) en de noodzaak van een politiek verlengstuk voor onze strijd. Dit was nog maar een begin!
