Met drie keer zoveel als eind december waren ze aan het piket van bpost. Tussen de 50% en de 75% zou staken ondanks, maar ook dankzij, de enorme intimidatiecampagne van de afgelopen twee weken. En hier kwam de intimidatie niet enkel vanuit de media. Stakers rapporteerden ons dat ook de directie zich op dit vlak niet onbenut heeft gelaten.
“Dit zetten ze niet op papier hé, maar mondeling zijn de postiers hier serieus afgedreigd geweest door de directie”. Dat er moet gestreden worden, daar is iedereen het er hier hard over eens. “Velen vragen zich af of het nut heeft om hier te staan. De moeilijkheid is dat we niet veel op tafel zullen kunnen leggen. Deze regering zal niet veel toegeven, maar ons verder proberen te verdelen. Maar wij weten dat indien we hier vandaag niet hadden gestaan en indien we hadden toegegeven aan de intimidatie, de aanval op de index moeiteloos zou passeren. Maar hoe maak je dit duidelijk?”.
Over de redenen om te staken, waren de stakers hier even duidelijk als de vorige keer in december. Het besef dat het met dit plan niet gedaan zal zijn, is sterk aanwezig. “De volgende aanval ligt al op ons te wachten doordat Europa de subsidie voor de openbare dienstverlening zal aanpakken. En daar schiet nu al zo weinig van over in vergelijking met vroeger. Op termijn betekent dit dat ze beroep zullen beginnen doen op privé-ronddragers die voor een appel en een ei de kranten zullen rondbedelen. Wij moeten enkel nog presteren, presteren en presteren en dat voor minder loon en minder pensioen. Anders worden we vervangen. Ook voor de mensen is dat geen goede zaak”.
De bedenking kwam al vlug aan bod aan welke kant deze media eigenlijk staat, en in wiens belang. “Dit is geen onafhankelijke media meer! Om onze boodschap te verspreiden kunnen we slechts beroep doen op onze eigen campagne, door te discussiëren één per één en hopen dat mensen begrijpen waar ze voor staan”.
Hoogst problematisch is de politieke vertegenwoordiging. Verontwaardiging alom over de uitspraken van Tobback tegen de staking, maar tegelijk nog altijd een zeker krediet, al was het maar uit schrik voor een N-VA dat zijn harde anti-stakings- en brute besparingsgezicht de afgelopen dagen duidelijk heeft laten zien. Verslagenheid vooral omwille van de verdeeldheid van links. “We hebben een links blok nodig om een dergelijke aanval te kunnen afslaan”, “maar dan wel één die aan onze kant staat!”. “Het probleem is dat links geen model meer heeft. Voor mij is het duidelijk dat het kapitalisme niet werkt. Maar het communisme heeft ook bewezen niets voor ons te zijn. Uit Latijns Amerika kregen we enkele jaren wat opbeurend nieuws, maar het bleek opnieuw een maat voor niets te zijn of halve of hele dictaturen. We hebben een alternatief model nodig, maar er is, helaas, geen voorbeeld. De dagelijkse realiteit zal ons echter dwingen hierover na te denken”.
