Morgen ongetwijfeld in uw besparingskrant. Exclusief interview met Charles Woeste: ‘Waarom staken onverantwoord is’

De afgelopen dagen rolde de antistakingstrein in de gevestigde media bijna even snel als de besparingstrein die de liberale regering op gang wil krijgen. De staking van komende maandag wordt onverantwoord genoemd en zou volgens de media amper op enige steun kunnen genieten. Het patronaat maakt van meteen van de antistakingspropaganda gebruik om aan te kondigen dat grove middelen zullen ingezet worden tegen de stakers. Hoe kunnen de kranten elkaar nog meer overtreffen in hun antistakingsopbod?

Charles Woeste over de staking (*)

Charles Woeste is een alom gerespecteerd politicus die voorheen een prominent pleitbezorger van het kartel CD&V-N-VA was. De Franssprekende ondernemer stelde: “Voor Bart De Wever is niet de taal van de Vlaamse ondernemer van tel, maar wel zijn winst. En daar kan ik mij perfect in vinden.” Vandaag is Woeste politiek zoekende: “Alle partijen hebben mijn standpunten overgenomen.”

De staking van 30 januari kan bij hem op geen genade rekenen. “Staken is onverantwoord en versterkt de recessie. De bedrijfswereld heeft het al zo moeilijk.” Woeste heeft zich al opgemaakt om de staking te beantwoorden: “Mijn leger van deurwaarders staat klaar. En als dat niet volstaat, zullen mijn gratis worsten en draakburgers vast wel overtuigen.”

“Het is zoals in mijn jonge jaren: de vakbonden blijven onverantwoord te keer gaan ondanks een totaal gebrek aan steun onder de publieke opinie. Destijds was het tegen kinderarbeid en voor stemrecht, nu zijn de syndicaten even onverantwoord. Ze blijven generatieconflicten voeden en de democratische gang van zaken betwisten.”


(*) Dit stukje is satirisch bedoeld. Net zoals de titel van het artikel feitelijk niet correct is. Er zal uiteraard geen interview met Charles Woeste, de oerconservatieve katholieke voorman die zich fel verzette tegen Daens en de arbeidersstrijd, verschijnen. Zijn standpunten daarentegen zullen wel aan bod komen. Dit zal bovendien niet exclusief beperkt zijn tot één besparingskrant.

Het antistakingsopbod kent geen grenzen. Gisteren konden we in alle kranten lezen dat de staking amper op enige steun kan genieten. Vandaag meldt het patronaat, uiteraard op de voorpagina van de kranten, dat hard zal worden opgetreden tegen dat kleine groepje stakers. Vandaag kunnen we ook in een krant lezen hoe emeritus professor arbeidsrecht Blanpain de staking “onwettelijk” noemt zonder aan te geven welke wettelijke bepalingen collectieve acties verbieden.

Om de objectiviteit te bewaren, wordt ook de stakingszijde aan het woord gelaten. Op pagina 11 van De Standaard mag De Leeuw reageren op het antistakingsstandpunt van Bruno Tobback, een standpunt dat dubbel zoveel ruimte krijgt als het antwoord van De Leeuw. Nog verder in de krant is De Standaard al helemaal objectief: het antistakingsstandpunt van Blanpain staat broederlijk naast een verdediging van het recht op collectieve acties door professor Humblet. De globale balans in de krant is evenwel duidelijk: de ongeoorloofde stakersposten zullen hard worden aangepakt. En wat langer werken betekent voor gewone werkenden, komt uiteraard nergens aan bod. Dat we moeten werken tot we erbij neervallen, is voor de gevestigde media immers een ‘objectief feit’.

Ook De Morgen heeft een leuke invalshoek gevonden om tegen de staking in te gaan. Het antistakingsoffensief heeft bij de leiding van een aantal vakbondscentrales tot twijfel geleid en uiteraard wordt daar gretig op ingespeeld. “Interne oorlog binnen ACV over staking”, juicht de krant. Welke verdeeldheid kan nog worden boven gehaald? Franstaligen tegen Vlamingen, hebben we al gehad. Rode vakbondsmilitanten tegenover groene, kon niet achterblijven. En waarom niet binnen de vakbonden enkele centrales tegen elkaar uitspelen? We mogen ons daar niet door laten vangen. Het enige doel van dit soort journalistiek is het versterken van het antistakingsfront van patronaat, politici en hun media. Verdeel-en-heers!

Iedere aarzeling van de vakbondsleiding krijgt meteen ongeziene aandacht. Dat die aarzeling niet beperkt is tot ACV-leiders, wordt duidelijk als De Standaard een “SP.a parlementslid met goede contacten bij de socialistische vakbond” (tiens, wie zou dat toch kunnen zijn?) aanhaalt om de staking te verwerpen. Als een voormalige ABVV-voorzitter zo spreekt, zullen er ongetwijfeld nog andere toplui in die vakbond zo denken. Sommige militanten zullen mogelijk niet aan de verleiding van een rondje ACV-bashing kunnen weerstaan, maar we zullen onze positie toch eerder versterken door met strijdbare militanten van beide vakbonden te pleiten voor consequente acties die degelijk worden voorbereid en met een maximale betrokkenheid van onderuit.

In alle kranten vernemen we ook dat Voka deze morgen actie zal voeren aan de kantoren van de vakbonden in Brussel. Was actie voeren dan niet onverantwoord? Moeten die ondernemers van Voka niet werken zodat de crisis niet erger wordt? Neen, een actie van werkgevers is “ludiek” en brengt “een positieve oproep”. De Standaard weet zelfs te melden dat “Voka niet meesurft op de antistakingsgolf. ‘Deze actie is al een week geleden gepland’”, wist de VOKA-woordvoerder.

Het VBO eist dat alle werkwilligen op 30 januari kunnen werken. Op Facebook lazen we volgende suggestie als reactie daarop: “De meer dan 600.000 werklozen kunnen zich die dag dan ook aanbieden : VBO Ravensteinstraat 4 B-1000 Brussel Tel. +32 2 515 08 11 Fax +32 2 515 09 99 E-mail info@vbo-feb.be.”

Het wekenlange antistakingsoffensief heeft natuurlijk een zeker effect, iedere zwakte langs onze kant zal worden uitgespeeld. We mogen daar niet aan toegeven. Het offensief waarmee ieder verzet tegen het besparingsbeleid wordt aangepakt, zal steeds minder impact hebben naarmate het besparingsoffensief concreter wordt. Als regering en patronaat er vandaag in slagen om hun besparingsoperatie, de grootste in jaren, er zonder verzet doorkrijgen, dan zullen de volgende besparingsrondes van deze lawine enkel sneller op ons afkomen. Door nu te beginnen met de opbouw van een krachtsverhouding, zijn we beter voorbereid op wat een lange strijd zal worden.

Tenslotte maakt de wijze waarop de media onze acties benaderen duidelijk wat het belang van eigen media is. Maandag zullen militanten van LSP tal van stakingspiketten bezoeken. We zullen daarbij onze eigen krant meehebben, ‘De Linkse Socialist’. Aarzel niet om deze krant te kopen en arbeidersmedia zoals deze site daarmee te ondersteunen.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie