Stop de dictatuur van de markten!

De economische groei in ons land is volledig stilgevallen. In het derde kwartaal van 2011 was er een nulgroei en voor het volledige jaar wordt zowel in de EU als in België quasi geen groei voorspeld. De voortzetting van de economische crisis zal hard aankomen bij de werkenden. Velen zijn de moeilijke periode van 2008-2009 met tal van afdankingen, massale economische werkloosheid (en bijhorend inkomensverlies dat dikwijls pas een jaar later werd gevoeld) nog niet vergeten.

Artikel door Simon (Luik) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

Het afgelopen jaar was er een afname van de werkloosheidscijfers. We gingen van 8,7% naar 6,6% in het tweede kwartaal van 2011. Maar sindsdien is er opnieuw een toename, de werkloosheidscijfers lopen altijd achter op de groei of inkrimping van de economie. De traditionele politici stemmen hun beleid af op wat de markten vragen en leggen de verantwoordelijkheid voor de werkloosheid bij de werklozen zelf.

In Brussel waren er in september 108.629 werkzoekenden, waaronder 15.000 met een hoger diploma. Er waren volgens Actiris 3.000 vacatures waarvan 1.300 voor mensen met een hoger diploma. De 93.000 andere werkzoekenden konden dus kiezen uit 1.700 beschikbare jobs… Dit doet denken aan Spaanse toestanden: begin november waren er 36.275 sollicitanten voor 153 jobs bij de politie, wellicht de enige sector waar de tewerkstelling nog groeit in Spanje.

De patroonsfederatie VBO haalde de zware artillerie boven tegen de werkloosheidsuitkeringen die “niet genoeg activerend” werken. Versta: de uitkering zet onvoldoende druk om gelijk welke job aan gelijk welk laag loon te aanvaarden. De cruciale vraag voor de werkgevers is hoe de neerwaartse spiraal van onze lonen en inkomen kan worden versterkt. Alle traditionele partijen willen de werklozen aanpakken. Voor SP.a is dat “geen taboe” aldus voorzitter Tobback. De ‘oppositie’ van N-VA eiste eerder een bonus per geschorste werkloze en wil sowieso een beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd.

Een beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd zal het probleem enkel naar de OCMW’s en de gemeenten doorschuiven. Zij zullen de leeflonen van deze werklozen moeten betalen en dit met een gemeentekas die zeker na het debacle met de Gemeenteholding geen overschotten kent. Het is hypocriet dat de werkgevers over een beperking van de werkloosheidsuitkeringen spreken op een ogenblik dat bedrijven massaal afdanken of verhuizen. Als ArcelorMittal aankondigt dat het honderden jobs wil opofferen op het altaar van de winst, dan wordt er niets gedaan. Het is blijkbaar gemakkelijker om te wachten en nadien de werkloze metaalarbeiders te sanctioneren en tot een leefloon te veroordelen.

Het aanpakken van de werklozen en andere slachtoffers van de dictatuur van de markten zal de crisis niet oplossen. Integendeel, het zet de lonen verder onder druk en het ondermijnt bijgevolg de koopkracht en de mogelijkheid van economische groei. Bruno Van der Linden van het Instituut van Economisch en Sociaal Onderzoek (IRES) van de universiteit van Louvain-la-Neuve stelde het als volgt: “de afbouw van de werkloosheidsuitkeringen zal onvermijdelijk druk zetten op de lonen, zelfs indien het legale minimumloon wordt behouden. In iedere onderhandeling tussen een kandidaat-werknemer en een werkgever wordt rekening gehouden met het alternatief van de werkloosheid en de bijhorende uitkering.”

We moeten actief opkomen voor werk en degelijke sociale zekerheid. Dat zullen we niet doen door er enkel over te praten. Er is nood aan strijd om het beschikbare werk te verdelen door een arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen. Met vakbonden en jongeren moeten we samen in het offensief gaan voor onze toekomst. De indignado’s en de Occupy-acties vormen een goede aanzet om met de 99% slachtoffers van dit systeem duidelijk te maken dat wij niet zullen betalen voor de crisis die werd veroorzaakt door de 1% rijksten.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie