Verslag: Peter en Els
In Leuven bezochten LSP-leden het stakingspiket van De Post aan de Philipssite. Er waren een tiental postmannen aanwezig van de drie vakbonden. Het algemene gevoel was dat het zo niet langer kon en dat de pensioenhervorming een hervorming te veel was.
Opvallend aan het piket was ook de aanwezigheid van enkele jonge werknemers van de Post. Er was geen klassiek piket, in de zin dat wie wou werken niet werd tegengehouden: dit was ook zo door de vakbonden op voorhand afgesproken – ongeveer 50% was in staking zo werd gesteld. Onder collega’s zou vooral schrik hen tegenhouden om te staken en ook de anti-stakingspropaganda in de media. De inzet is nochtans niet gering: dit is slechts de eerste golf van een hele reeks maatregelen en besparingen die jaar na jaar erger zullen worden. Het gaat er niet om om "te besparen om het sociale model in essentie te kunnen behouden". De regering en de patroons willen de sociale zekerheid, reeds aanzienlijk ondermijnd door 30 jaar geleidelijke afbraak, fundamenteel in vraag stellen ter wille van de markten en de grote aandeelhouders.
Een meerderheid van de ongeveer 200 mensen die bij De Post werken in Leuven zou al niet meer statutair in dienst zijn, waardoor sommigen angst hebben om hun job in gevaar te brengen door te staken. Reden te meer om ons tegen deze wildgroei aan onzekere statuten te verzetten.
"Aan het ritme waaraan een postman vandaag moet werken, dat hou je geen 40 jaar vol", aldus een van de postmannen. "We staan hier omdat ze ons niet alleen langer laten werken, maar ook steeds harder. En waarvoor en voor wie? Tegen dat wij op pensioenleeftijd zijn, wat zal het tegen dan zijn?!".
"Ze vergeten dat een postman of -vrouw in weer en wind buiten staat. Na een aantal jaren krijgen de meeste postmannen last van hun knieën en heupen. Als het al nodig is voor de sociale zekerheid dat we langer moeten werken, en ik leg de nadruk op ‘als’, dan zullen ze het moeten mogelijk maken. Dit is vandaag niet het geval, met zo’n werkdruk!".
Op woensdagavond was LSP ook al met enkele militanten aanwezig geweest op het piket voor het spoor. We deelden er onze nieuwsbrief rond het openbaar vervoer, de Libre Parcours uit. Op donderdagochtend was er een concentratie van de drie vakbonden voor het station met een aantal speeches, gevolgd door een betoging.
"De ambtenaren worden vandaag dubbel getroffen", werd gesteld door de ACV-spreker, "hun pensioenen gaan naar beneden en de diensten worden kwalitatief een pak minder. We betalen voor het onverantwoordelijke gegok van de banken."
Ook werd gewezen op het feit dat de lokale ambtenaren sinds 1993 geen lineaire loonsverhoging hadden gekregen, terwijl de vergoedingen voor burgemeester en schepenen met 300% waren gestegen. Politici die zelf maar 20 jaar moeten werken – een zwaar beroep? – voor een volwaardig pensioen, terwijl ze de rest van de bevolking krom willen zien werken, kregen een veeg uit de pan.
Volgens de spreekster van het ABVV werd de staking nog nooit zo goed opgevolgd. We kijken aan tegen "lange loopbanen en lage pensioenen. De hervorming van de pensioenen van de politici wordt in een werkgroep gestoken en uitgesteld tot Sint-Juttemis. Voor de ambtenaren kan die hervorming er niet snel genoeg doorgejaagd worden. Door onder meer het tijdskrediet aan te pakken, worden vrouwen ook harder getroffen dan anderen. Als er geen bijsturing komt, dan wordt januari een warme maand, met de openbare diensten en de privé samen."
