Stakingspiketten bij het spoor en de MIVB
Zowel gisteravond als vanochtend hadden de piketten aan Brussel Zuid en Brussel Noord weinig om handen. Op wat veiligheidsmensen en een paar werknemers van consultanten na, daagde zo goed als niemand op. Onder de aanwezigen leefde de overtuiging dat dit slechts een begin was, en dat zeker in Wallonië ook de komende dagen, verder actie gevoerd zal worden.
Het was nodig om snel te reageren, daarover was iedereen het eens. De wil om actie te voeren, inclusief staking, en deze keer niet om dan allemaal terug braafjes aan het werk te gaan, leeft al veel langer bij het personeel van de NMBS. Vandaar het succes van de oproep zodra de vakbondsleiding het licht op groen zette. Zelfs met slechts drie dagen respijt werd die door de basis nog in snelheid gepakt.
Toch waren er aan het piket die er niet helemaal gerust in zijn. Een staking die van bovenaf wordt gedecreteerd, zonder voorafgaande bespreking, wordt nu eenmaal gemakkelijker, zonder overleg met de achterban, afgeblazen, dan een die na een democratische stemming aan de basis werd beslist. De uitspraken van Marc Leemans van het ACV op de VRT, die na de ontmoeting met de regering gisteren stelde dat de regering toch bereidheid toonde om te praten, klonk voor velen als een waarschuwing.
Op het piket werd deze keer expliciet gevraagd naar Libre Parcours, het actieblad van basismilitanten aan het spoor, naar het leggen van directe contacten tussen Vlaamse en Franstalige spoormannen en naar een politiek alternatief, niet alleen op de SP.a, maar ook op de PS.
De staking werd ook goed opgevolgd bij de MIVB. Er kwam bijna niemand werken waardoor geen metro, tram of bus uitreed.
Blokkade van de afritten van de ring aan Drogenbos en Delta
Een 100-tal syndicalisten verzamelde rond 7u om de toegang tot de hoofdstad af te sluiten in Drogenbos en Delta. De actie ging uit van ACOD-Brussel en bracht militanten van de regionale en lokale administraties bijeen naast militanten van de OCMW’s, de openbare ziekenhuizen, personeel van het onderwijs, mensen van de afvalophaling en van de MIVB. Er was een strijdbare sfeer maar er was ook het gevoel dat een staking meer tijd vergt om voor te bereiden, op sommige werkplaatsen is drie dagen niet genoeg. Los van enkele uitzonderingen, was het opvallend dat veel automobilisten de actiedag steunden ook al stonden ze soms urenlang vast. Er is het algemeen gevoel dat iedereen onder vuur ligt. De blokkade duurde tot ongeveer 10u45.
Concentratie aan de pensioentoren
In de voormiddag was e rook een concentratie aan de pensioentoren. Die werd gelukkig vervoegd door een talrijke delegatie piloten. Die dragen al jaren 10% van hun loon bij aan een extra kas die brugpensioen op 55 mogelijk maakt. Volgens LSP is dat geen overbodige luxe als een job 100% concentratie vergt. Als de regering haar voorstellen echter niet bijstelt, pikt ze die kas in. Je zou voor minder woest zijn. De militanten van BBTK-non profit, officieel niet in staking, kwamen hun solidariteit uiten en deelden soep uit, "zonder balletjes", benadrukten ze. Hun collega’s van de algemene centrale, die pas enkele weken geleden nog op straat stonden voor de beschutte werkplaatsen, waren er eveneens.
Militanten van het onderwijs en van de voormalige OCMW-ziekenhuizen deden hun beklag. Onmogelijk, stelden ze, om op drie dagen tijd ons personeel te mobiliseren. We hadden niet eens een pamflet, in het beste geval ging een mail rond. Hoe kan je nu in 3 dagen tijd de 3.500 personeelsleden uit ons ziekenhuis bereiken, normaal doen we daar twee weken over. Bij ons is het uitreiking van de rapporten, luidde het dan weer bij enkele stakende leraars. In beide gevallen werd het hoofdzakelijk een staking van militanten en delegees.
De staking was ongetwijfeld een succesvolle eerste aanzet. Het had wellicht beter geweest ze eerst in enkele sectoren uit te roepen en in andere werkonderbrekingen te organiseren met informatie en een formele stemming over een stakingsdatum ergens begin januari, zodat ook de sectoren waar het meer dan drie dagen vereist om een staking te organiseren, konden aanhaken. Misschien moeten in aanloop naar de algemene staking van 30 januari hieruit lessen trekken en die deze keer wel degelijk voorbereiden. Aan de pensioentoren kwam die staking niet meer ter sprake, maar het pamflet van LSP werd gretig aanvaard, net omwille van de verwijzing in de titel naar deze belangrijke dag.
Hierna trokken drie bussen met syndicalisten naar het kabinet van Van Quickenborne.
Brandweerlieden in actie voor het cabinet van Van Quickenborne en de zetel van Suez
De Brusselse brandweerlieden hebben hun stempel op de stakingsdag gedrukt. Hun leeftijd voor vervroegd pensioen wordt opgetrokken, hun pensioenen dreigen naar beneden te gaan. Ze betoogden met hun camions en materieel. Er werd een schuimlaag gelegd in de straat van het kabinet van Van Quickenborne en hierna trokken ze naar de zetel van Suez-Tractebel.
Brussel is de enige stad waar er geen vrijwillige brandweerlieden zijn. Met 970 pompiers is er een groot tekort aan mankrachten. De impact van het pensioenplan van de regering Di Rupo ziet er als volgt uit:
Huidige situatie voor een pompier met barema D153:
- In dienst op 20 jaar en op pensioen op 60: 2.737 euro bruto per maand
- In dienst op 25 jaar en op pensioen op 60: 2.737 euro bruto per maand
- In dienst op 30 jaar en op pensioen op 60: 2.658 euro bruto per maand
En dit zou de regeling worden als het van Van Quickenborne en co afhangt:
- In dienst op 20 jaar en op pensioen op 60: 2.558 euro bruto per maand
- In dienst op 25 jaar en op pensioen op 60: 2.220 euro bruto per maand
- In dienst op 30 jaar en op pensioen op 60: 1.920 euro bruto per maand
Actie van de CNE aan de zetel van de PS
Later die dag trokken we met enkele honderden Franstalige CNE’ers (de Franstalige tegenhanger van LBC) naar het PS-hoofdbureau, om er te protesteren tegen de liberale politiek die deze partij in de regering voert. De woordvoerders benadrukten dat veel Franstalige ACV’ers voor de PS hebben gestemd, in de hoop voor een linkse partij te stemmen. De PS letters aan de inkom werden vervangen door blauwe letters en een groot blauw spandoek werd aan de gevel bevestigd. Op affichettes heette het "je lutte des classes", een toespeling op de officiële doctrine die de PS al lang vergeten is, en "Le capitalisme s’enfonce, mais pas nous", het kapitalisme gaat ten onder, maar niet met ons.
Even trachtten een twintigtal oproeragenten de actievoerders te verdrijven. Blijkbaar dachten ze dat die zomaar zouden wijken en hadden ze zich niet aan verzet verwacht. Vermoedelijk kwam er een telefoontje van de PS aan te pas om de agenten te doen inbinden. Een confrontatie tussen de vakbond en de politie op de stoep van de PS moeten die er echt wel over hebben gevonden. Tegen dan bestond de groep trouwens niet enkel meer uit ACV-militanten, maar waren ze onder luid applaus vervoegd door enkele collega’s van het ABVV. Uiteindelijk mocht een delegatie van vijf binnen, maar al na enkele minuten stonden ze zonder resultaat terug op straat, wat hen de uitspraak ontlokte dat de werknemers geen politieke vertegenwoordiging meer hebben.
