Woensdag werd er aan alle Belgische vestingen van Inbev gestaakt. In tegenstelling tot de acties bijna twee jaar geleden gaat het niet enkel om een blokkade, maar een staking. En die is van bij het begin volledig: niet alleen geraakt er geen vrachtwagen meer binnen, de hele productie ligt stil in het bedrijf. Vandaag wordt de productie hervat nadat de directie een loon- en werkgarantie gaf tot 2014 en een hogere ontslagvergoeding bij eventuele herstructureringen.
De aanleiding voor de staking is dat er na 4 dagen onderhandelingen met de directie geen akkoord wordt bereikt over werk- en loonzekerheid. Met loonzekerheid wordt er bedoeld een aanpassing aan de index en met werkzekerheid een belofte om niemand te ontslaan (maar dit is natuurlijk geen garantie dat arbeiders die bijvoorbeeld op pensioen gaan, zullen worden vervangen).
De directie is bereid werk- en loonzekerheid te "garanderen" voor 2 jaar. Het conflictpunt is dat voor de jaren die daarop volgen de directie de werkzekerheid maar niet de loonzekerheid zou willen garanderen. Dit houdt het gevaar in dat men bijvoorbeeld meer met onderaannemers zou kunnen gaan werken, met slechtere looncondities. Door een van de stakers aan het piket werd gesteld dat de directie de strijd had uitgelokt, maar dat ze misschien niet met een volledige staking had rekening gehouden.
LSP was woensdag op verschillende momenten met een aantal leden aanwezig op het piket om steun te betuigen aan de actie. Uit gesprekken met de stakers blijkt ook dat er heel wat ongenoegen is over sommige onderdelen van het besparingsprogramma van de nieuwe regering. Door de dreiging van de verhoging van het brugpensioen en het sneller verlagen van de werkloosheidsuitkeringen wordt werkzekerheid gezien als een cruciale kwestie. Ook wordt zwaar getwijfeld aan het feit of iedereen tot aan een brugpensioenleeftijd van 62 jaar zou kunnen blijven werken (het gaat bij Inbev dikwijls om fysiek zwaar werk).
Er bestaat ook een heel groot wantrouwen tegenover de directie wat de plannen op langere termijn voor Inbev Leuven betreft. Er heerst een groot ongenoegen onder de werknemers dat men niet voor zijn inspanningen gewaardeerd wordt en dat men uitgeleverd wordt aan de winstlogica van een multinational. Sinds de namiddag zijn er opnieuw onderhandelingen, maar om 20u ’s avonds was er nog geen teken van een akkoord.
Aan het piket spraken we met enkele jongere en wat oudere vakbondsmilitanten, van zowel ACV als ABVV. Een jonge militant stelde: "Wat voor werkzekerheid is dat, als ze binnen 2 jaar er al op kunnen terugkomen? Wat betekent een contract van onbepaalde duur dan nog? Ik ben nog jong en ik wil werken om een toekomst op te bouwen. Maar zou ik een huis kunnen kopen als ik zogezegd maar een paar jaar zeker ben van mijn job en daarna niet meer?
“Wij op de werkvloer werken ons kapot en zitten met de stress. Dikwijls zijn het onze ideeën om de productie te verbeteren waar ze flink winst mee maken. Maar onze werkgelegenheid en lonen kunnen ze nog maar een paar jaar garanderen? Als ze de mensen geen werk meer kunnen garanderen, waar gaan we dan naartoe? Zonder werkzekerheid in deze maatschappij gaat de criminaliteit toenemen, schrijf dat maar in uw krant. Is veiligheid echt een prioriteit in het bedrijf? Gaat het dan enkel over machines of ook over mensen?"
Het magazine Trends publiceerde een overzicht van de bedrijfswinsten in ons land. AB InBev was van 2006 tot en met 2010 goed voor een winst voor belastingen van 9,8 miljard euro. Het betaalde daar 0% belastingen op.
