ArcelorMittal: jobs redden!
Op 7 december zullen de metaalarbeiders voor het eerst samen de verschillende Europese vestigingen van ArcelorMittal platleggen. Het ordewoord van een Europese staking is een goed voorbeeld van het soort verzet dat nodig is om in te gaan tegen de dictatuur van de markten.
“Mittal is op zich een revolutie waard”
Op 26 oktober, 14 dagen na de aankondiging van de directie van ArcelorMittal dat de warme fase zou sluiten, werd de stad Seraing overspoeld door betogers. Seraing werd letterlijk bezet door zowat 10.000 betogers.
Is ArcelorMittal slechts een rotte appel?
In het Europees Parlement stelde Paul Murphy, verkozene van onze Ierse zusterpartij Socialist Party, dat het fout is om ArcelorMittal slechts als rotte appel te zien. “Jammer genoeg is dat niet het geval. Het is een onderdeel van een rotte appelboom, het is een onderdeel van een trend bij winstgevende bedrijven om de crisis aan te grijpen om duizenden of zelfs tienduizenden arbeiders op straat te zetten om hun enorme winsten te maximaliseren en verder de hoogte in te stuwen.”
Het Waalse ABVV bevestigde dit met een opsomming van recente massale afdankingen bij winstgevende bedrijven: 377 jobs in Bergen (bij Sapa RC Profiles, Dayco Sacic,…), 335 in Moeskroen en Doornik (Aperam, ArcelorMittal Fontaine,…), 220 in de regio van het Centrum (Technic Gum, Bongs,…) en nog eens 520 jobs die dreigen verloren te gaan (Durobor, JM Hoff Services,…).
Op het podium verklaarde Francis Gomze van de Luikse metaalbond van het ABVV dat Lakhsmi Mittal “slechts aan één ding denkt: geld […] Hij heeft veel geld nodig, niet enkel voor de trouw van zijn dochter die de duurste trouw van de eeuw was, maar ook om mijnen te kopen en om het monopolie op de staalsector te veroveren, de prijzen zelf te kunnen betalen en nog meer winst te maken. Mittal is op zich een revolutie waard.”
De betogers reageerden enthousiast op die verklaring, het was duidelijk dat ze bereid waren om daarvoor te gaan en om die “revolutie” te concretiseren. Sindsdien heersten jammer genoeg twijfel en onzekerheid over de volgende stap in de strijd. Pas midden november kwam er bevestiging van een Europese actiedag op 7 december.
Het potentieel is erg groot. Dat bleek op de actie van 26 oktober, de drie optochten naar die bijeenkomst maar ook op de verschillende campagnemomenten die we met LSP-militanten hadden in Luik. De solidariteit onder bredere lagen is opvallend. Tijdens de staking van de werkplaatsen van de NMBS op 9 november stelden we op het piket in Kinkempois vast dat de spoorarbeiders erg trots waren dat een solidariteitsdelegatie van metaalarbeiders hen een bezoek bracht.
In 2003 waren er al 50.000 betogers in het centrum van Luik tegen de aangekondigde sluiting van de warme fase door Arcelor (toen nog niet overgenomen door Mittal). Dat was de grootste vakbondsbetoging in Luik sinds de algemene staking van 1960-61. Het is mogelijk dat 7 december een historische dag wordt met een nog groter aantal betogers en een regionale algemene 24-urenstaking als onderdeel van een Europese strijd. Dat is een goede stap. Maar wat hierna?
Onze productiemiddelen overnemen
De syndicale delegatie van het ABVV bij ArcelorMittal in Luik verklaarde: “Als Mittal ons als afval behandelt, dan moet hij het maar aftrappen. We zullen ervoor strijden om onze toekomst in handen te nemen. We moeten ons niet laten doen door de aandeelhouders en de bankiers. De knowhow, de technische kennis, de productie, de kwaliteit, dat hebben wij in handen. Het zijn de arbeiders die dat controleren. De productiemiddelen zijn van ons en we willen ze blijven inzetten samen met onze arbeid.” Wij onderschrijven dat standpunt. Net zoals in 2003 verdedigen we de nationalisatie van de staalsector en dit onder arbeiderscontrole en zonder schadevergoeding.
Als eerste stap in die richting kunnen we de vestigingen van ArcelorMittal bezetten. Dat zou de enorme macht van de arbeiders tonen en ruimte bieden om een collectief en democratisch debat te voeren op basis van algemene vergaderingen waar over het vervolg van de beweging kan worden beslist. Dat zou de beste manier zijn om te vermijden dat een nationalisatie leidt tot een kapitalistisch beheer van het bedrijf door managers zoals diegenen die aan het hoofd van de NMBS staan.
Een bezetting van ArcelorMittal met overname van de productie op democratische wijze zou een enorme inspiratie zijn voor de arbeidersbeweging en dit niet enkel in ons land. Het jaar 2011 werd gekenmerkt door de opkomst van bewegingen die op eerdere bewegingen in andere landen voortbouwen. Van de pleinbezettingen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten tot bezettingsacties in Spanje en Griekenland en vervolgens de beweging Occupy Wall Street in de VS. Het is mogelijk om het internationale protest een nieuwe dynamiek te geven door het systeem effectief te bestrijden met een bezetting van de productiemiddelen en het opeisen van het bezit ervan door de gemeenschap. Dat is hoe we de dictatuur van de markten kunnen stoppen.
De internationale actiedag van de Europese Federatie van Metaalarbeiders is een goede stap die kan worden gevolgd door een Europese algemene staking tegen het besparingsbeleid. ArcelorMittal staat niet alleen, het is een zoveelste voorbeeld van hoe het kapitalisme de huidige en toekomstige generaties geen toekomst te bieden heeft. De logica van Mittal is dezelfde als deze van Lagarde bij het IMF, Monti in Italië of Papademos in Griekenland. Tegen een vijand die internationaal is georganiseerd, moeten we ook ons verzet internationaal organiseren.
