De 99% heeft genoeg betaald!
De afgelopen jaren hebben de werkenden, gepensioneerden, werklozen,… al veel moeten inleveren onder het mom dat dit de economische groei ten goede zou komen. Nu het economisch slecht gaat, wordt ons gevraagd om nog meer te besparen. Di Rupo en co zijn daartoe plannen aan het bekokstoven. Over het ritme van de besparingen zijn de traditionele politici het niet altijd eens, over de besparingen op zich wel.
Artikel uit de december/januari-editie van ‘De Linkse Socialist’
De neoliberale recepten die door de 1% bankiers en speculanten worden opgediend zijn overal even rampzalig. Van Ierland tot Griekenland leidt het tot stijgende werkloosheid, miserie en een gebrek aan toekomstperspectief voor de jongeren. Intussen zijn 48% van de Spaanse jongeren werkloos. Doorheen de eurozone zitten 16,2 miljoen mensen zonder werk. De besparingen ondermijnen de koopkracht en sleuren de economie bijgevolg nog verder de dieperik in.
Het patronaat en de speculanten willen ook in ons land het ritme van de besparingen opdrijven. Voor 2012 gaat het om minstens 11 miljard euro, voor 2013 eenzelfde bedrag indien de economische neergang zich niet voortzet. Dat geld willen de regeringspartijen en de parlementaire oppositie niet zoeken bij de 1% rijksten, maar bij de 99% armsten. Dit gebeurt door aanvallen op de werklozen, de pensioenleeftijd, de openbare diensten, de lonen van de werkenden (denk maar aan de indexering van de lonen),…
Hoeveel er ook op onze kap wordt bespaard, voor de ‘markten’ is het nooit genoeg. Die hebben geld geroken als een vampier die bloed ruikt: ze willen steeds meer en zetten er meteen de tanden in. Het besparingsbeleid zal de meerderheid van de bevolking geen toekomst aanbieden; het doel is louter om de ‘markten’ tevreden te stellen. Dit beleid leidt onze levensstandaard naar de afgrond.
De bankiers en speculanten houden de touwtjes vandaag strak in handen, desnoods nemen ze zelf regeringen over zoals in Italië en Griekenland. Ze organiseren zich internationaal in het IMF en de EU. Wij zullen ons ook moeten organiseren om de kracht van ons aantal te laten spreken. We moeten de dictatuur van de markten stoppen en onze toekomst in eigen handen nemen.
Het is mogelijk om de besparingen te stoppen als we het verzet ertegen organiseren. De vakbonden moeten ondubbelzinnig ingaan tegen de besparingen die Di Rupo en co plannen. Er is nood aan een campagne om de werkenden, uitkeringstrekkers, jongeren,… te informeren en te mobiliseren in het kader van een democratisch opgesteld actieplan. Een betoging mag geen eenmalige gelegenheid zijn om wat stoom af te laten, met een wandeling zullen we de besparingen niet stoppen. We zullen de 1% moeten raken waar dit het meeste pijn doet: in hun portemonnee. Enkel door het volledige economische weefsel stil te leggen, kunnen we voldoende tegengas geven.
De besparingsmaatregelen doorheen de EU lopen gelijk, laat ons het verzet ertegen ook coördineren. Waar wordt op gewacht om te gaan naar een Europese algemene staking tegen alle besparingen?
Om onze strijd doeltreffend te organiseren, zullen we over een alternatief moeten beschikken. Voor LSP is dat een socialistisch alternatief. Het kapitalisme toont haar falen aan, het is hoog tijd dat het wordt vervangen door een ander systeem waarin de behoeften van de meerderheid van de bevolking centraal staan en niet de winsten van een kleine minderheid.
We hebben nood aan onze eigen vertegenwoordigers op politiek vlak. ABVV en ACV moeten alle banden met de traditionele partijen verbreken, hun politieke ‘bondgenoten’ zijn net verantwoordelijk voor de besparingen. We moeten bouwen aan een eigen politiek instrument in de vorm van een open, democratische politieke formatie die iedereen verenigt die zich verzet tegen de neoliberale politiek. Een formatie waarin verschillende meningen en kritische bemerkingen niet gezien worden als een probleem dat verwijderd moet worden, maar als een verrijking. Dat is waarom LSP meewerkt aan Rood!, de beweging rond Erik De Bruyn.
We bouwen tegelijk aan LSP, een partij die de internationale ervaringen en tradities van de arbeidersbeweging verwerkt en de strijd van vandaag systematisch verbindt met de nood aan een socialistische omvorming van de maatschappij. Sluit je daarbij aan!
