Op woensdag 13 november kwamen we met een veertigtal mensen samen aan het Antwerpse stadhuis om te protesteren tegen 35 GAS-boetes voor activisten vanwege vreedzame protestacties. Ik sprak met één van de studenten van UAntwerpForPalestine die een GAS-boete kreeg voor hun deelname aan een protestactie op de wagen van de UA in de Antwerp Pride in augustus. Ook LABO vzw, Doe Deurne Dicht, Antwerp For Palestine, XR en Campagne ROSA waren aanwezig op het protest. In alle GAS-boetes die werden uitgeschreven, werd overigens erkend dat er geen sprake was van ordeverstoring…
Interview door Jesse (Antwerpen)
Waarom voeren jullie actie?
Om te laten zien dat protest een recht is, ook als dit niet goedgekeurd wordt door degene tegen wie we actie voeren. Vandaag stonden we hier om symbolisch onze verweerbrieven in te dienen tegen de GAS-boetes die we in oktober kregen. Doe Deurne Dicht kreeg boetes voor acties tegen de luchthaven in Deurne.
Merken jullie veel repressie tegen protest?
Ja! Wat op Antwerp Pride is gebeurd, is geen geïsoleerde case in België. In Brussel was er veel repressie tegen de pro-Palestijnse actievoerders. De studenten werden vaak gewelddadig aangepakt, sommige van onze kameraden in Brussel zijn legaal vervolgd. Aan de KU Leuven zijn er studenten die een rechtszaak hebben. Ook in het gezamenlijk blok van Antwerp for Palestine en Campagne ROSA op de Antwerp Pride werden op het einde mensen gewelddadig opgepakt door politie omdat ze protesteerden tegen de pinkwashing van een genocide.
Dit geldt ook meer in het algemeen. Doe Deurne Dicht werd systematisch geïntimideerd door politie, actievoerders van Code Rood werden vorig en dit jaar geconfronteerd met politiegeweld.
Wat is de rol van de UA en waarom stonden jullie op de Antwerp Pride?
De UA heeft nog altijd samenwerkingen met Israëlische instellingen die direct medeplichtig zijn aan de genocide. Zelfs met negatief advies van de ethische commissie zijn ze blijven samenwerken met de Hebrew University. De UA claimt dat ze een neutrale positie willen behouden, maar we vinden het dubbel, alleen al op de Pride aanwezig zijn is een politiek statement, maar langs de andere kant willen ze de genocide in Gaza niet veroordelen onder het mom van neutraliteit. Ze claimen dat ze voor mensenrechten opkomen. Het is hypocriet om in het ene geval wel voor mensenrechten op te komen en in het andere te zwijgen.
Onze focus is de volledige academische boycot, een statement voor staakt het vuren, steun voor Palestijnse studenten en academici, en transparantie in het nemen van beslissingen.
Dat zijn onze concrete eisen, maar we strijden voor collectieve bevrijding, de bevrijding van Palestina en alle Palestijnen.
De vakbonden hebben zich ook uitgesproken tegen de genocide, en ook zij kregen de laatste jaren te maken met onrechtvaardige veroordelingen voor legitiem protest. “Verdedig het recht op protest” is een leuze die zij ook gebruiken. Zou een samenwerking tussen studenten en werkenden een belangrijke factor kunnen zijn?
Elkaar steunen is inderdaad nodig. Zowel vakbondsleden als studenten zijn deel van een bredere solidariteitsbeweging met de Palestijnen. Wij focussen op onze universiteit, maar er zijn altijd momenten waarop we steun nodig hebben van anderen, o.a. het personeel. Aan de andere kant kunnen wij als studenten ook de acties van de vakbonden steunen. Het zou goed zijn om vaker in contact te staan met elkaar en meer op de hoogte te zijn van elkaars acties. De academische boycot is onderdeel van de ‘BDS-movement’ (Boycot-Divest-Sanction), eigenlijk zouden de vakbonden hier ook een grote rol in kunnen spelen, door op te roepen tot acties, stakingen, blokkades in bepaalde bedrijven die banden hebben met medeplichtige Israëlische instellingen.
