Internationalisme is een essentieel onderdeel van het DNA van het marxisme. Het kapitalisme is internationaal georganiseerd, onze strijd ertegen evenzeer.
We kenden een pijnlijke periode van interne strijd die heeft geleid tot een implosie van International Socialist Alternative. De directe aanleiding was een doofpot-operatie door de leiding van een grote afdeling naar aanleiding van een ernstig geval van seksueel misbruik. We willen onze solidariteit uitdrukken met de overlevenden die betrokken zijn bij deze zaak en moeten ons ervoor excuseren dat deze internationale gefaald heeft om hen te geloven. Dit werd verder toegedekt door een nipte meerderheid van de internationale leiding. Dergelijk misbruik en doofpotten zijn niet aanvaardbaar in de samenleving en al helemaal niet in een marxistische organisatie die beweert te strijden tegen alle vormen van onderdrukking en uitbuiting. Grensoverschrijdend gedrag is te vaak voorgekomen en ook in onze rangen werd te vaak een oogje dichtgeknepen. Socialistisch feminisme in woorden, maar niet in daden, is onaanvaardbaar.
De verantwoordelijken weigerden niet alleen om politieke verantwoording af te leggen voor wat ze hebben gedaan, maar hebben ook hun nipte meerderheid binnen de internationale structuren van ISA gebruikt om iedereen die zich tegen deze wanpraktijken verzette te marginaliseren, in diskrediet te brengen en te gaslighten. De onmetelijke schade die deze ondermijnende aanpak veroorzaakte binnen en rond de gelederen van ISA is moeilijk in woorden uit te drukken. Veel kameraden en overlevenden van seksueel misbruik zijn diep getroffen en de schade gaat veel dieper dan sommigen willen toegeven. Het gaat om politiek verraad van alles waar ISA ooit beweerde voor te staan. Daar zijn we tegenin gegaan. Zoals Rosa Luxemburg ooit zei: “Het meest revolutionaire wat men kan doen, is altijd luid verkondigen wat er gebeurt.”
De achtergrond van deze gebeurtenissen is het tijdperk van wanorde, van opeenstapelende en elkaar versterkende crises die te herleiden zijn tot het kapitalistische systeem. Er is enorm veel woede en ongenoegen hierover, het komt regelmatig tot explosies van strijd en massaprotest. Maar er is nog geen breed gedragen inzicht van welk soort samenleving nodig is als alternatief en hoe we dat kunnen bereiken. Dat maakt het niet gemakkelijk voor marxisten die maatschappijverandering als core-business hebben. Op deze moeilijkheden reageren met doofpotoperaties of het routineus herhalen van slogans die hierdoor van hun revolutionaire betekenis ontdaan worden, is voor ons geen optie. Doorheen betrokkenheid in strijd en bewegingen inzichten verscherpen, is essentieel voor wie zich op de marxistische methode van een bredere kijk op de realiteit en de strijd voor verandering baseert. Ook daarover was er debat binnen ISA.
Verschillende afdelingen, groepen en individuen engageren zich in een project voor een revolutionaire marxistische internationale. Zo was er in het weekend van 31 augustus en 1 september een bijeenkomst met 130 kameraden uit 29 landen om de basis te leggen voor dit nieuwe project. Er wordt een collectief discussieproces gevoerd met een analyse van onze traditie en om na te gaan of een nieuwe internationale organisatie op termijn mogelijk is. Het is immers niet mogelijk om een echt revolutionaire organisatie op te bouwen als die zich louter baseert op ervaringen in één land.
Na zes tot zeven jaar van heel wat interne debatten, afscheuringen en eigenlijk een implosie van onze stroming, is er nood aan introspectie. We moeten nagaan waar deze crisis vandaan komt en leren uit de politieke en organisatorische gebreken van ISA en zijn voorlopers. Een geduldige en sobere kritische benadering is nodig om tot politieke duidelijkheid te komen in de opbouw van een gezonde marxistische internationale organisatie. Terwijl de strijd voor socialistische maatschappijverandering bijzonder urgent is, hebben we dus ook nood aan geduld bij de opbouw van de revolutionaire krachten die een cruciale rol te spelen hebben in de omverwerping van het kapitalisme.
De vele discussies van de afgelopen jaren tonen de noodzaak van een scherper inzicht in de strijd tegen alle vormen van onderdrukking, waaronder racisme, seksisme, LGBTQIA+fobie, ableïsme, kastendiscriminatie … Dit mag zich niet tot woorden beperken, het moet ook uit de praktijk blijken. De nauwe banden tussen uitbuiting en alle vormen van onderdrukking, alsook de noodzaak om de strijd hiertegen ten volle te integreren in de revolutionaire linkerzijde en de arbeidersbeweging, zijn bijzonder belangrijk. Een internationale marxistische organisatie kan het zich niet veroorloven om westers georiënteerd en topdown georganiseerd te zijn, wat helaas een tendens was binnen zowel grote delen van ISA als haar voorlopers. Het versterken van de diversiteit van de organisatie en de vertegenwoordiging van onderdrukte lagen zijn eveneens essentieel.
Kortom, er ligt veel werk op de plank en deze periode zet aan tot heel wat kritische zelfreflectie. Tegelijk blijven we uiteraard actief op het internationale terrein. In de maand oktober trokken vier LSP-leden naar Ierland om deel te nemen aan de verkiezingscampagnes van de Socialist Party. Die heeft met Mick Barry een verkozene in het parlement en maakt met gemeenteraadslid Ruth Coppinger kans op een tweede zetel. Zij zijn spreekbuizen en organisatoren van strijd in de samenleving. We investeren ook tijd en middelen in de organisatie van de tweede internationale ROSA-conferentie eind maart in Wenen. En uiteraard nemen we deel aan de internationale bijeenkomsten van het project voor een revolutionaire marxistische internationale.
Op 5 oktober hield LSP een nationale conferentie waar de situatie in de internationale werking werd besproken. Er werd gestemd om niet langer deel uit te maken van ISA en om deel te nemen aan het project voor een revolutionaire marxistische internationale. De beslissing hierover moet bevestigd worden op ons nationaal congres begin december.
