Sinds Georges-Louis Bouchez voorzitter is, schoof de MR steeds verder naar rechts op. Vaarwel Reynders en Michel, hun technocratische glimlach gekoppeld aan eenvoudige taal en dubieuze argumenten. Een korte blik op de conservatieve koers van een van de telgen van de oudste partij van België. Charles Rogier zou ongetwijfeld in het zweet baden als hij dit zou zien.
Door Verba (Luik)
Een ‘outsider’ die al 20 jaar aan de macht is
Eerst moeten we op een eenvoudig feit wijzen, dat ondergesneeuwd lijkt door de regelmatige verbale uitbarstingen van Georges-Louis Bouchez. Met name dat de MR ondertussen al 20 jaar aan de macht is op federaal niveau en deel uitmaakte van de vorige Waalse en Waals-Brusselse regeringen, samen met de PS.
De hele campagne draaide nochtans rond de ‘oppositie’ van de MR tegen het beleid van de PS, een beleid waar de MR dus zelf aan deelnam. Deze goocheltruc werd mogelijk door oppositie te voeren tegen regeringen waar de MR zelf deel van uitmaakt. Bouchez viel steevast coalitiepartners aan en elk voorwendsel werd gebruikt om de verschillende acties van de regeringen te saboteren. Deze werkwijze is niet door Bouchez uitgevonden, het was altijd al het handelsmerk van de PS.
De MR slaagde erin om zich een mediaprofiel op te bouwen aan de hand van retorische technieken die aan Trump doen denken: steeds weer wordt de controverse opgezocht. Dit wordt gecombineerd met een taalgebruik dat van Sarkozy of extreemrechts is overgenomen. Het maakt niet uit of wat gezegd wordt klopt en coherent is, als je maar gezien en gehoord wordt. Deze golf van provocaties en nadruk op verdeeldheid moet mist spuien over de politiek waar de MR voor staat, een eenzijdig asociaal beleid gericht op de allerrijksten.
Dubieuze figuren
Los van de retoriek is er de aanwezigheid van dubieuze figuren die dicht bij extreemrechts staan of stonden. Zo is er Marc Yasye die met toeters en bellen werd binnengehaald. De radiomaker verklaarde zich eerder van Jordan Bardella en Marine Le Pen van het Franse Rassemblement National. Georges-Pierre Tonnelier, voormalig lid van het Belgische FN, en Drieu Godefridi (die nadien naar N-VA overstapte, maar ondertussen zijn eigen weg gaat) waren andere nieuwkomers die zich “libertair” voordoen met sympathie voor Zemmour, Trump en Bolsonaro.
Er is geen tekort aan wel erg rechtse figuren binnen de MR of aan kopstukken die aangebrande uitspraken doen. Kopstuk Pierre-Yves Jeholet haalde in een debat uit naar Nabil Boukili van de PVDA met de opmerking: “Kom hier in België geen lessen geven. Als het je niet bevalt, moet je niet in België blijven.”
Deze zelfverklaarde voorvechters van de vrijheid om te discrimineren, worden met hand en tand verdedigd door hun partijvoorzitter. Die zit er niet om verlegen om op sociale media berichten te delen of te liken van Fdesouche (een Franse extreemrechts medium), Damien Rieu (voormalig woordvoerder van het RN), Alessandra d’Angelo (hoofdredacteur van Pan.be, een voormalige satirische krant, nieuwe extreemrechtse digitale media en voormalig parlementair medewerker van Laurent Louis van de Parti Populaire) te delen. Bouchez zag in de recente gemeenteraadsverkiezingen een “ongekend gevaarlijke fase voor onze democratie.” Hij had het niet over het bestuur van of met extreemrechts in Ninove en Ranst. Neen, de mogelijke deelname van de PVDA in Molenbeek is voor Bouchez problematisch.
Conflicten importeren, tweede natuur voor MR
In enkele jaren tijd heeft Bouchez alle mediapersoonlijkheden van de MR weggevaagd. De enige manier om een beetje uit zijn schaduw te treden, is via diverse complottheorieën en nog ergere verdeeldheid. Drieu Godefridi kwam met het oude riedeltje van de Amerikaanse alt-right dat we geen kerstfeest meer mogen vieren omdat links ertegen is. David Clarinval was als vicepremier verantwoordelijk voor de promotie van een transfobe brochure “Transmania”, geschreven door twee Franse transfoben en uitgegeven door het extreemrechtse Magnus. In die brochure staat onder meer dat “de transgenderideologie en haar misbruiken een doorbraak vormen voor de opmars van pedofiele eisen.” Het importeren van morele paniek is de kern van de methode-Bouchez. Er is altijd een polemiek.
Het gebruikte lexicon is sterk beïnvloed door de Franse rechterzijde in de traditie van Sarkozy: verplichte gemeenschapsdienst voor langdurig werklozen, een verbod op bedelen, discriminatie van gesluierde vrouwen op de arbeidsmarkt, enzovoort. De Franse importindustrie is in volle gang en de inspiratiebronnen van de MR zijn niet eens meer verborgen: de mediagroep Bolloré, de retoriek van het RN en zijn thema’s, met een beetje extra Trump erbij. Er wordt gefluisterd dat Bouchez in de komende Arizona-regering minister van Veiligheid zou worden. Dat belooft voor de komende jaren.
