De 70.000 betogers in Brussel op 20 oktober toonden op fenomenale manier dat de kwaadheid over de genocide in Gaza niet is gaan liggen. Mensen van alle leeftijden en met diverse achtergronden betoogden in een volkse mensenstroom. Het was de eerste nationale betoging in België na de zomermaanden, maar in de voorbije weken waren er heel wat lokale acties en betogingen. In Londen gingen 300.000 mensen de straat op na de invasie van Libanon en in Spanje riepen meer dan 200 vakbonden en NGO’s een 24-urenstaking uit. De strijd tegen de genocide gaat verder. Laten we de strijd versterken!
door Michael Bouchez uit de novembereditie van De Linkse Socialist
Genocide, made by capitalism
De prijs voor een jaar genocide door de moordmachine van de Israëlische staat is verschrikkelijk: minstens 45.000 mensen zijn direct onder de bommen omgekomen, terwijl volgens het wetenschappelijk medisch tijdschrift The Lancet nog eens 180.000 mensen van de honger zijn omgekomen of als gevolg van de vernietiging van de gezondheidsinfrastructuur.
Terwijl Georges-Louis Bouchez (MR) de Israëlische terreuroperatie in Libanon een “geniale zet” durfde te noemen, wordt elke verzetsdaad van het Palestijnse of Libanese volk als terrorisme bestempeld. De waarheid is dat de invasie van Libanon illustreert hoe het Israëlische regime haar eigen belangen in de regio met geweld, dood en onderdrukking probeert door te duwen. Het Libanese volk, net als de Palestijnen in hun strijd voor nationale en sociale bevrijding, hebben alle recht om zich te verzetten tegen de agressie van het Israëlische regime.
De Israëlische staat garandeert westerse machten en multinationals toegang tot de handelsroutes en gas- en oliereserves van de regio. De economische en strategische belangen van het kapitalisme, gebaseerd op uitbuiting voor winst, hebben de materiële en ideologische bewapening van de Israëlische staat voortdurend gedreven tot het punt van genocide. Het is een vernietigend bilan van een economisch model dat gebaseerd is op winst. De bloedige geschiedenis van onderdrukking en ontmenselijking van Palestijnen waarop de kapitalistische staat Israël is gebouwd, is enkel mogelijk door de steun van de westerse imperialistische machten.
De kracht van de werkende klasse
Oproepen voor consumentenboycots om de winsten te raken van bedrijven die met hun activiteiten de bezetting en kolonisering van Palestina stimuleren, zijn een van de actiemethodes waarmee jongeren en werkenden hun strijd willen versterken. Bekende targets zijn Chevron Texaco, Sodastream, Carrefour en vele anderen. Dergelijke boycots zorgen voor debat in de samenleving en proberen mensen te betrekken in actie. De campusbezettingen voegden daar de academische boycot aan toe en illustreerden hoe de instellingen en hun onderzoek nauw verbonden zijn met de zionistische staat.
Bovendien kan dit aangegrepen worden om de rol van het economisch model, namelijk het kapitalisme, in de genocide duidelijker te maken. De oproep voor boycots kan door de vakbonden als opstap gebruikt worden om een campagne te lanceren voor een boycot door de werkende klasse. Dit kan beginnen met een werknemersboycot van de doorvoer van wapens naar Israël. Via solidariteitsacties, acties aan de bedrijfspoorten, een zichtbare vakbondsaanwezigheid op pro-Palestijnse acties kan een dynamiek op gang getrokken worden om de doorvoer van wapens effectief te blokkeren. Maar ook om verder te gaan. Zonder de arbeid van de werkende klasse is er geen productie en geen winst. Zo kan het hele economische model in vraag gesteld worden.
De 24-urenstaking in Spanje “tegen de genocide en bezetting in Palestina” raakte direct de winst van deze bedrijven. Dit werd ondersteund door massabetogingen in de grote steden, geleid door studentenorganisaties. Een dergelijke eenheid van de werkende klasse, activisten, en jongeren kan krachtige instrumenten ontwikkelen in de strijd tegen de staatsterreur van het Israëlische regime en tegen het kapitalisme dat aan de basis van de genocide staat.
