Op 7 november is er een betoging van de socio-culturele, zorg- en welzijnssector. Het wordt de eerste betoging tegen het gebrek aan middelen toegekend door de nieuwe (en toekomstige) regeringen op alle niveaus en in alle regio’s. We spraken met werknemers uit deze sectoren over het belang van het protest en de eisen op de werkvloer. Vandaag laten we een sociaal werker aan het woord.
In welke sector werk je? Ben je daar actief bij de vakbond?
“Ik ben al bijna 10 jaar maatschappelijk werker bij het OCMW.”
Waarom is betogen op 7 november nodig? Wat zijn de belangrijkste bekommernissen onder je collega’s?
“Het OCMW is het laatste vangnet: de mensen die er een beroep op doen hebben geen andere middelen van bestaan. Er valt veel te zeggen over hoe de OCMW’s werken, maar het is duidelijk dat ze een essentieel instrument zijn in de strijd tegen armoede en dat ze gefinancierd moeten worden in overeenstemming met de behoeften.”
“De herfinanciering van de OCMW’s is de eerste zorg van onze collega’s, want iedereen begrijpt dat onze werkomstandigheden en de stabiliteit van onze contracten afhangen van een degelijke financiering, net als de kwaliteit van de bijstand die we kunnen verlenen aan de ontvangers van sociale bijstand.”
“Met de vakbondsdelegatie van het OCMW waar ik werk, hebben we al voor de verkiezingen gewaarschuwd voor het gevaar van de Arizona-coalitie: deze regering bereidt grote besparingen voor op budgetten waar we extra middelen nodig hebben. Daar komt de beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd nog bovenop. Op welke deur zullen mensen die hun uitkering verliezen aankloppen om een vervangingsinkomen te krijgen? Die maatregel zal de dienstverlening van de OCMW’s verder onder druk zetten.”
Wat verwacht je van de betoging?
“De betoging op 7 november is een eerste stap om druk uit te oefenen op de toekomstige regering. Het gebeurt zelden dat personeel uit de publieke en private sectoren, uit het noorden en het zuiden, schouder aan schouder staan. In onze sector is dit echter essentieel omdat de werkomstandigheden van de één een grote impact hebben op die van de ander.”
“De vakbondsleiders beloven ons dat deze demonstratie niet eenmalig zal zijn, en dat is ook nodig: zodra 7 november voorbij is, moeten we de volgende acties voorbereiden op algemene vergaderingen met sociaal werkers uit de publieke sector en de vrijwilligerssector. We kunnen ons geen afwachtende houding of verdeeldheid veroorloven.”
